Dag 76. Port-Sainte-Foy-et-Ponchapt - Saint-Ferme. 30,2 km

Ik werd vanochtend om 6 uur wakker. Ik ben een paar keer wakker geworden, maar ik heb redelijk goed geslapen. Ik probeerde zo stil mogelijk van bed te gaan, maar het bed waarop ik lag kraakte enorm. Het kan haast niet anders dan dat Mark en Sylvie, die in dezelfde kamer sliepen, hier wakker van zijn geworden. Om ze verder met rust te laten heb ik mijn spullen gepakt en in de keuken mijn tas ingepakt. Op de keukentafel lag een hardgekookt ei voor me klaar met een lief briefje van Rian. Erg aardig en het ei was lekker. Nadat ik klaar was met eten, ben ik om 06.45 begonnen met wandelen richting Saint-Ferme.

Ik heb gisteravond toen ik mijn regenjas weer in mijn tas op zijn plekje stopte, mijn mesje gevonden 😀. Ik heb denk ik al 20x op die plek naar mijn mes gezocht, maar blijkbaar heeft hij al deze tijd gewoon in mijn tas gezeten. Misschien dat mijn vermiste boxershort ook nog op deze manier boven water komt. Een aangename verrassing.

Toen ik buiten stond, begon de zon net op te komen. Ik vond dit erg mooi en het was een prachtig gezicht terwijl ik over de rivier de Dordogne liep. In de ochtend liep de route langs veel grote wegen en was het er al vroeg druk met auto's. Hier moest ik best wel goed opletten en heb ik veel in de berm gelopen. De dag begon zonnig, maar tot het begin van de middag was er bewolking, maar bleef het droog. Ik vind de bewolking persoonlijk wel lekker, want dan is het niet zo warm. Toen de zon er weer door kwam, was het meteen een paar graden warmer.

Ik ben vandaag tussen veel wijngaarden doorgelopen en heb veel oude (vervallen) gebouwen gezien. Die oude gebouwen geven me echt weer het gevoel dat ik terug ga in de tijd. In combinatie met de rust en stilte die er is, lijkt het soms net of ik in de middeleeuwen rondloop. Een bijzonder en ook wel een beetje een magisch gevoel.

In de middag kwam ik aan in het plaatsje Pellegrue. Hier heb ik op een groot overdekt plein bij een picknicktafel wat gegeten en even uitgerust. Ik zag de gemeentelijke refuge, waarvan ik wist dat Mark, Sylvie en Rian naartoe liepen. Ik had op internet gelezen dat er 6 bedden waren, waarbij ik ervan uitga dat het 3 stapelbedden zijn. Ik wilde liever niet in een "gedeeld" stapelbed slapen, daarom had ik gisteravond al gereserveerd in Saint-Ferme bij een refuge. Terwijl ik bij de picknicktafel aan het uitrusten was, kwam er een vrouw naar me toegelopen. We hebben even gepraat en het bleek dat ze pelgrim is geweest. Ze bood me wat te drinken aan en ik had tijd genoeg, want ik kon pas om 16.00 bij de refuge terecht. De vrouw heet Lau, afkorting van Laurentien. Ze vertelde dat ze de Camino in 2004 en 2012 heeft gelopen. Ze kon goed Engels en vertelde me over haar reizen. Ze organiseert veel dingen voor de gemeenschap en werkt op dit moment aan een eigen stripboek. Een erg bijzondere en aardige vrouw. Toen ik wegging, wilde ze me vanalles meegeven, maar ik had eigenlijk van alles wat ze me aanbood genoeg. Erg aardig en lief bedoeld en ik vond het bijna sneu dat ik nee zei. Nadat ik haar had bedankt voor het drinken en de gezelligheid, ben ik mijn tocht vervolgd om het laatste stuk naar Saint-Ferme te lopen.

Onderweg heb ik nog gebeld voor een overnachtingsplek voor morgen in Pondaurat, waar nog plaats was. Erg fijn dat dit ook alweer geregeld is. Rond 16.00 kwam ik aan in Saint-Ferme. Hier heb ik eerst even gekeken bij de prachtige kerk. Daarna ben ik opzoek gegaan naar de refuge en werd ik vriendelijk ontvangen door mijn gastheer Jean, die redelijk Engels spreekt. Ik kreeg eerst wat te drinken aangeboden en we hebben even gepraat. Jean vertelde dat hij maar liefst 8 verschillende Camino's heeft gelopen. Hij kan zelf niet meer lange afstanden lopen vanwege zijn slechte knieën. Na het drinken heb ik even gedoucht, de was in de wasmachine gedaan en op bed uitgerust. Heerlijk om weer even bij te komen na toch weer een redelijk lange dag wandelen. Om 18.45 werd ik aan de keukentafel verwacht voor het diner.

De refuge bevind zich op de 1e verdieping van een klein gebouwtje en het is er lekker koel, in tegenstelling tot buiten, waar het zo'n 33 graden was. Er is een keukentje, een wc, een badkamer met 2 douches, een soort washok met wasmachine, een slaapkamer voor de gastheer en een slaapkamer voor de pelgrims met 3 stapelbedden. Om iets voor 18.45 ben ik naar de keukentafel gegaan om te eten. Er waren geen andere pelgrims, dus was ik samen met mijn gastheer Jean. We hebben eerst wat chips gehad, voordat we van een heerlijk driegangendiner hebben genoten. Jean kan ontzettend goed koken en het eten was erg lekker. Het hoofdgerecht bestond uit varkenspoten met ratatouille, waarvan ik nooit had gedacht dat ik dit lekker zou vinden, maar het was heerlijk. We hebben gezellig gepraat en het is een erg aardige en geschikte gastheer. 

Nadat we afgewassen hebben en ik mijn spullen voor morgen klaar had gezet, ben ik weer vroeg op bed gegaan. Morgen gaat de wekker om 05.50. Het gaat morgen erg warm worden, daarom wil ik zo vroeg mogelijk beginnen met lopen. Eindbestemming voor morgen is Pondaurat, wat zo'n 29 kilometer lopen is. Ciao!

Groeten Jildert