Dag 75. Mussidan - Port-Sainte-Foy-et-Ponchapt. 34,8 km

Omdat ik gisteren zo vroeg op bed lag, was ik vanochtend rond een uur of 6 alweer wakker. Ik heb zo stil mogelijk mijn spullen gepakt, zodat ik Mark niet wakker zou maken en rond 06.30 stond ik buiten om op pad te gaan. Het regende een beetje, dus heb ik mijn regenjas na een hele tijd weer eens uit mijn tas gepakt. Na een paar minuten gewandeld te hebben werd het uiteraard weer droog en kon ik mijn regenjas weer opbergen. Ik heb voordat ik Mussidan uitliep eerst wat ontbijt bij de bakker gehaald, die ik onderweg heb opgegeten. 

In de ochtend zag ik in een bos in de verte iets groots de bosjes inlopen. Ik kon eerst niet goed zien wat het was, maar opeens kwamen er 4 wilde zwijnen de bosjes uit lopen. Toen ze me gezien hadden, renden ze snel de bosjes weer in. Een erg mooie en bijzondere ervaring was dit. Iets later zag ik ook nog een hert, die in de bosjes aan het eten was en me rustig aan zat te kijken en me goed in de gaten hield.

Ik ben in de ochtend door 2 tunnels gelopen die onder drukke wegen doorliepen. Het begon in de loop van de ochtend weer wat te regenen. Ik besloot even te schuilen en toen ik verder wilde lopen, heb ik mijn regenjas weer aangedaan. Toen ik net begon te wandelen werd het uiteraard weer droog en kon de regenjas weer opgeborgen worden. Later begon het harder te regenen, dus besloot ik pauze te houden onder een boom nadat ik mijn regenjas aan had gedaan. Dit keer hield het helaas niet op met regenen nadat ik mijn regenjas aan had gedaan 😉. Het heeft ongeveer een half uur geduurd voordat het droog werd en toen het weer droog was ben ik verdergelopen.

Ik heb vandaag weer door een prachtige omgeving gelopen en heb ontzettend genoten van de stilte en de schoonheid van de natuur. Ik heb voluit genoten en ik blijf me tijdens deze tocht telkens weer verbazen over de prachtige natuur en de mooie dingen die ik onderweg zie. De wilde everzwijnen die ik heb gezien vanochtend waren toch wel het hoogtepunt vandaag.

Ik ben vandaag 2 keer ingehaald door Mark en Sylvie die samenliepen. Ze kwamen voor het eerst aanlopen toen ik in het begin van de middag een pauze hield in een klein dorpje bij een picknicktafel onder een afdak. Ik verbaasde me nogal dat ik ze tegenkwam. Voor mijn gevoel liep ik in een stevig tempo door, maar het bleek dat ze een kortere route hadden genomen langs een drukke weg. We hebben even kort gepraat voordat we verderliepen. Iets verderop zag ik in de struiken een enorme hond staan. Gelukkig keek hij alleen maar naar me, maar ik voelde me er absoluut niet prettig bij.

In de middag klaarde de lucht op en werd het weer warm en begon ik weer veel te zweten. Ik vond het vanochtend juist wel prettig dat de zon achter de wolken was, want dat scheelde al snel een paar graden. Rond 16.00 arriveerde ik in Port-Sainte-Foy-et-Ponchapt, waar ik een tijdje langs de rivier de Dordogne heb gelopen. Er waren mensen aan het zwemmen in de rivier bij een strandje en er waren veel mensen langs deze prachtige rivier.

Toen ik vlakbij de refuge was, kwam ik Sylvie tegen, waar ik me wederom over verbaasde. Ze had me niet ingehaald, maar was toch eerder dan mij hier. Ook dit keer had ze me ingehaald doordat ze een kortere route langs een drukke weg had genomen. Daar is trouwens niks mis mee(!), maar ik bedoel aan te geven dat ik me verbaasde dat ze me wederom ingehaald had 😉. Rond 16.15 kwam ik aan bij de refuge, waar ik vriendelijk ontvangen werd door Françoise. Ze gaf me een rondleiding en een paar familieleden van haar kwamen langs. Er waren 2 zussen van haar en een nichtje met 2 kinderen. De refuge is superschoon en erg groot. Er zijn 2 slaapzalen, met ruimte voor zo'n 8 personen. Er is een redelijk grote keuken, een grote badkamer en een aparte wc.

Françoise vertelde dat ze de Camino 2 keer vanaf haar huis gelopen heeft. Er was ook al een Belgische pelgrim uit Leuven aanwezig. De vrouw heet Rian en ze spreekt Vlaams. Ze is ongeveer 7 weken geleden begonnen met lopen vanuit Leuven. We hebben even wat gedronken en gezellig gepraat. Een erg leuke ontmoeting.

Later vertelde Françoise me dat ze samen met 2 andere mensen vrijwilligers om de beurt pelgrims hier ontvangt. Ik heb haar verteld dat ik daar respect voor heb en dat meen ik echt. Zonder deze mensen zou de Camino een heel stuk moeilijker zijn om te lopen. Naast de gastvrijheid weten ze vaak wat je doormaakt en wat je nodig hebt. Daarnaast is het veel goedkoper dan een hotel, waar je tijdens zo'n lange tocht natuurlijk ook een beetje over na moet denken.

Nadat ik gedoucht had, zag ik Mark ook binnenkomen. Ik ben even naar de supermarkt geweest en heb wat eten gekocht. Lekker simpel een magnetronmaaltijd en nadat ik gegeten had, ben ik op bed gaan liggen om uit te rusten. Ik heb nog even met Mark gepraat en Rian kwam haar zoon Vincent voorstellen, die net was aangekomen en 1 dag met haar meeloopt. Hij was op vakantie in de buurt en wilde graag een keertje meelopen.

Ik slaap in de slaapzaal met Sylvie en Mark en heb voor morgen een plekje gereserveerd in de plaats Saint-Ferme wat zo'n 29 kilometer lopen is. De wekker staat morgen weer om 06.00. Goed weekend allemaal!

Groeten Jildert