Dag 72. Sorges - Périgueux. 23,9 km

Vannacht heb ik helaas niet heel goed geslapen. Lode lag in het stapelbed boven me en ik ben meerdere keren wakker geworden doordat hij zich omdraaide. Ook gingen er vannacht meerdere keren mensen aan de wandel om naar de wc te gaan waar ik wakker van werd. Helaas hoort dit er af en toe ook bij. De wekker ging om 06.40 en ik ben er toch maar afgegaan, ondanks dat ik nog wel een paar uur zou kunnen slapen. Om 07.00 zat ik met de rest aan het ontbijt.

Vanochtend gingen we (de pelgrims) één voor één weg. Allereerst Sylvie, toen Lode en nadat ik mijn spullen had gepakt en afscheid van Jean-Pierre had genomen, ben ik rond 8 uur alleen vertrokken. Mark bleef nog even koffie drinken met Jean-Pierre. Ik wilde vandaag graag alleen lopen, zodat ik tijd had om even over wat dingen na te denken. Na een tijdje zag ik Lode voor me lopen, maar ik had (nog) geen zin om samen te lopen, dus ben ik in een weiland gaan zitten om even te rusten. Mark liep op een paadje voorbij en hij moest lachen toen hij mij in het weiland met mijn rugtas zag liggen.

Wat later in de ochtend heb ik gebeld met een refuge in Périgueux, om te vragen of er nog een overnachtingsplek was. Er was gelukkig plaats, dus was mijn slaapplek voor vanavond weer snel geregeld. Iets later haalde ik Mark en Lode weer in toen ze met een stel aan het praten waren. Ik heb voor de rest van de dag samen met Lode gelopen en vanaf het moment dat we samenliepen heb ik niet veel last meer gehad van de vermoeidheid.

Vandaag zijn we door veel mooie bossen gelopen. Ik heb veel fluitende vogels gehoord en op een gegeven moment hoorde ik vlakbij een specht. Helaas heb ik hem niet kunnen zien. Het weer was vandaag redelijk aangenaam, maar nog steeds erg warm. Ik zweet elke dag erg veel vind ik zelf, maar ik let er goed op dat ik voldoende water drink. Ik klaag nog steeds niet trouwens 😉.

Tijdens het wandelen begonnen op een gegeven moment mijn oude schoenen, die ik achter op mijn backpack heb hangen, te "stuiteren". Dit was erg irritant, dus heb ik ze aan elkaar gebonden en om mijn schouders gehangen. Sinds Limoges, waar ik de nieuwe schoenen heb gekocht, draag ik mijn oude wandelschoenen al mee. Ik heb ze bij me gehouden, zodat ik ze eventueel kon wisselen als ik teveel last van mijn voeten zou krijgen. Ik heb ze sinds ik de nieuwe schoenen heb nog niet gebruikt, dus ga ik ze vandaag naar huis sturen als ik de kans krijg.

Rond een uur of 14.00 kwamen Lode en ik aan in Périgueux en gingen we opzoek naar een postkantoor om de schoenen naar huis te sturen. Onderweg hiernaartoe kwamen we een man en vrouw tegen die ons in het Engels aanspraken. De vrouw vertelde dat ze ook pelgrim is geweest en vanuit Saint-Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostella is gelopen. Ze wenste ons een goede reis toe. We vermoedden aan de uitspraak van de vrouw te horen dat ze uit het Verenigd Koninkrijk komen. Nog steeds vind ik het leuk als onbekenden naar mij/ons toekomen en interesse tonen in de reis. Het geeft me een fijn gevoel dat onbekende mensen me een goede tocht toewensen en weten waar je mee bezig bent. Vaak vertellen de mensen die je aanspreken dat ze zelf de Camino hebben gelopen of dat ze van plan zijn om dit te gaan doen.

Bij het postkantoor aangekomen heeft het even geduurd voordat de schoenen opgestuurd waren. De medewerkster sprak weinig Engels, maar gelukkig was Lode erbij en die heeft me geholpen door voor me te vertalen. Het terugsturen van de schoenen viel me qua prijs erg mee. De reden dat ik ze terugstuur en niet weggooi, is dat ik er misschien nieuwe zolen onder kan laten zetten. Dat zijn zorgen voor later 😉.

Wat ik van de stad Périgueux heb gezien, is het een erg mooie stad. Het is denk ik zeker de moeite waard om hier in de toekomst nog eens een kijkje te nemen. Nadat we even in een kerk hadden gekeken, zijn we doorgelopen naar de refuge. Om 15.00 kwamen we aan bij de refuge en werden we welkom geheten door onze (vrijwillige) gastheer Jean-Luc. We moesten onze schoenen, sokken en tassen achterlaten in de garage. De spullen die we mee wilden nemen mochten we in een bak doen en met ons meenemen. Vervolgens zijn we naar boven gelopen in een soort appartementencomplex. 

Eenmaal binnen vond ik het appartement gigantisch groot. Er zijn meerdere kamers met meerdere bedden en er is plek voor in totaal 8 pelgrims. Er zijn 2 badkamers en er is een grote ontvangstruimte. In de ontvangstruimte kregen we wat te drinken en hebben we met gastheer Jean-Luc gepraat. Hij vertelde dat hij al 5 Camino's heeft gelopen. In september gaat hij aan zijn 6e beginnen. Het is een erg aardige en grappige Fransman en hij spreekt een beetje Engels. Nadat we hadden betaald en een stempel in ons pelgrimspaspoort hadden gekregen, kregen we een rondleiding van Jean-Luc in het appartement.

Lode en ik kregen een kamer met 2 bedden. Nadat we onze bedden hadden opgemaakt, hebben we eigenlijk de hele middag op bed gelegen en gerust. Dat mag ook zeker wel even na al die kilometers die we gelopen hebben 😉. Ik heb zelfs nog even geslapen, totdat we rond een uur of 19.15 naar de eettafel gingen. Onze gastheer Jean-Luc had voor ons gekookt en we kregen wederom een driegangenmenu te eten.

Voordat we gingen eten, speelde Jean-Luc eerst op een oud instrument muziek voor ons. Dit klonk erg mooi vond ik en het was indrukwekkend om te zien. Het zag er erg moeilijk uit om dit instrument (geen idee wat het was) te bespelen en klonk als iets uit de middeleeuwen. Na het eten mocht ik het ook even proberen en het was erg moeilijk. Tijdens het gehele diner zong Jean-Luc liedjes. We hebben leuke gesprekken gehad en ik kreeg ook bij deze gastheer het gevoel dat het een vriendelijk en zeer gastvrij persoon is.

Na het eten ben ik op bed gegaan. Morgen is de eindbestemming van Lode en mij Saint-Astier, waar Lode en ik proberen in een heus kasteel te slapen. Lode heeft vandaag al meerdere keren gebeld, maar er wordt niet opgenomen. Morgen is een nieuwe dag en gaan we het opnieuw proberen 😉. De afstand is ongeveer 26 kilometer tot het kasteel. Om 7 uur staat het ontbijt klaar. Joejoe!

Groetjes Jildert