Dag 70. Flavignac - La Coquille. 31,4 km

De wekker ging om 06.00, maar ik lag nog heerlijk, dus ben ik rond 06.20 van bed gegaan. Nadat Lode en ik thee hadden gedronken en wat hadden gegeten, gingen we rond 7 uur weg. De bakker zou om 7 uur opengaan, maar de deur was nog dicht. Iets na 7 uur ging de deur open, maar de bakker had nog geen stokbrood of broodjes. Hier moesten we dus eerst even op wachten. Lode en ik vermoeden dat hij het gisteravond misschien wel wat te laat heeft gemaakt 😉. Om 07.15 kwam de bakker terug in de winkel en het enige wat hij bij zich had waren chocoladebroodjes, waarvan Lode en ik beide een paar meegenomen hebben. Ze waren nog warm en dit waren de lekkerste chocoladebroodjes die ik tot nu toe tijdens mijn tocht heb gehad. Het was het wachten dus zeker waard.

Toen we vanochtend weggingen was het nog fris, dus had ik mijn vest aan. Het werd al redelijk snel weer warm, dus kon het vest al snel weer opgeborgen worden in de tas. Het was over de hele dag gezien weer erg warm, met zo'n 33 graden op zijn warmst. Gelukkig had ik weer genoeg water en zonnebrand mee en hebben we een paar keer een lange pauze gehad.

De route was vandaag erg afwisselend. Er waren veel gedeeltes waarbij we stukjes over verharde wegen liepen, die dan weer werden afgewisseld met paden door bossen of langs velden. Ook vandaag heb ik weer ontzettend genoten van de prachtige golvende omgeving, de waanzinnige vergezichten en de mooie natuur en in het begin van de ochtend hebben we op verschillende plekken reeën gezien. Ik vind het nog steeds een mooi gezicht om de reeën in het wild rond te zien lopen.

We hebben vandaag meerdere keren een langere pauze gehad. Zo hebben we in de loop van de ochtend in het plaatsje Châlus wat eten gehaald bij de supermarkt. Toen we iets verderop een picknicktafel in de schaduw vonden, hebben we het eten wat we gekocht hadden opgegeten. In het begin van de middag hebben we ook nog een langere pauze gehad in het plaatsje Firbeix. Hier hebben we uitgerust en weer wat gegeten op een picknickbankje in de schaduw. Dit zat comfortabel en het was er heerlijk koel. Ik vond het eigenlijk wel jammer dat we weer verder moesten lopen richting ons overnachtingsplek.

Het laatste stuk vond ik vandaag best wel weer zwaar. Dat kwam mede door de best wel steile en onverharde wegen met veel obstakels, zoals kuilen, stenen en boomwortels. Ook de hitte maakte dat het best zwaar was en daarbij hielp het ook niet echt mee dat ik nieuwe schoenen aanhad. Ik ben een paar keer door mijn enkel gegaan en zelfs een keer gevallen, waarbij de oorzaak vermoeidheid is denk ik. Op een blauw plek om mijn hand na, valt het gelukkig best mee. 

Om 16.00 kwamen Lode en ik aan in La Coquille. Nadat we even een kijkje in de kerk hebben genomen, zijn we op zoek gegaan naar ons overnachtingsadres. Toen we het juiste adres gevonden hadden, werden we welkom geheten door onze gastvrouw Annet. Ze spreekt alleen maar Frans, maar gelukkig kon Lode de belangrijkste dingen voor me vertalen. Ze vertelde dat er een gezin met kinderen kwam en dat er nog een andere pelgrim zou komen. Het duurde niet lang voordat de andere pelgrim, een Franse vrouw, arriveerde.

Met z'n vieren hebben we binnen wat gedronken. De vrouwelijke pelgrim loopt de andere kant op als ons en heeft als eindbestemming Vézelay. Ze heeft net als onze gastvrouw Annet meerdere Camino's gelopen. Er werd vooral in het Frans gepraat, dus ik kon niet alles volgen, maar ik vond het opzich wel prima en Lode vertaalde soms wat voor me. De refuge was schoon en zag er weer prima uit. Er is een keuken, een badkamer, een douche, een slaapkamer voor de (vrijwillige) gastvrouw en een slaapkamer voor de pelgrims. In de slaapkamer voor de pelgrims staan 2 stapelbedden en 2 losse bedden, dus er is plaats voor 6 mensen. Lode en de vrouwelijke pelgrim slapen buiten in een tentje. De gastvrouw vroeg of ik een bed boven in één van de stapelbedden uit wilde zoeken. Dat vond ik geen probleem en nadat we het drinken ophadden heb ik even gedoucht.

Toen ik na het douchen buiten in de schaduw zat uit te rusten, kwam het gezin aanlopen. Het is een Frans gezin, bestaande uit vader, moeder en 3 jonge kinderen. De kinderen waren erg druk en de ouders vertelden dat ze maximaal 12 kilometer per dag afleggen. Vader draagt alle spullen in een karretje met zich mee. Het avondeten was een beetje druk en chaotisch vond ik, maar tegelijk wel erg gezellig en het eten was weer erg lekker. Een voordeel van een gastheer of gastvrouw hebben, is dat er voor je gekookt word 😉. Nadat iedereen genoeg had gegeten, heb ik de gastvrouw, samen met de vader van het gezin, geholpen met de afwas.

Toen de afwas klaar was, heb ik besloten om mijn tas alvast in te pakken en klaar te maken, zodat ik morgen vrijwel meteen kan vertrekken. Ik heb mijn tas in de gemeenschappelijke ruimte gezet, zodat ik het gezin (hopelijk) niet wakker zal maken als ik morgenochtend van bed ga. Nadat ik de tas had weggezet, heb ik mijn tanden gepoetst en ben ik rond 21.00, nog voordat de kinderen naar bed gingen, op bed gegaan. Ik was ontzettend moe en Lode en ik hebben besloten om morgen naar Sorges te lopen, wat ongeveer 37 kilometer lopen is. Alle slaap die ik kan pakken is dus mooi meegenomen 😉. Een grote afstand, morgen maar dat moet zeker te doen zijn. Ik hoop dat ik vanavond wat kan slapen. Ik vind het wel een klein beetje raar om met een compleet gezin een kamer te delen, maar het is wat het is. Om 06.20 gaat de wekker weer en om 06.30 staat het ontbijt morgenochtend klaar. Tot later!

Groeten Jildert