Dag 67. Saint-Laurent-les-Églises - Aureil. 26,6 km
21 juli 2022 - Aureil, Frankrijk
Vanochtend ging om 6 uur de wekker weer. Ik lag nog erg lekker en ben nog even blijven liggen en ging om 7 uur van bed. Omdat we op de camping niet voor 9 uur konden ontbijten, hebben Lode en ik beide een bakje kant en klare noodles gegeten die ik nog bij me had. Om 7.45 stonden we buiten de chalet om ons tocht te vervolgen. Eigenaar Fabian stond bij de uitgang van de camping, met wie we nog even gepraat hebben en nadat we gedag hebben gezegd zijn we begonnen met lopen richting Aureil.
Net als gisterochtend hing er een deken van mist, nevel of dauw over de wereld, wat een prachtig gezicht was. Het zicht was op sommige plekken maar een paar meter, wat mij het gevoel gaf dat ik weer in een magische en mysterieuze omgeving rondliep. We hadden gisteren al even opgezocht of we onderweg wat te eten konden kopen en er bleek niet zoveel op de route te liggen. Rond 9.00 uur kwamen we aan op de plaats waar een bakker zou zijn. De bakker was helaas dicht vanwege COVID. De eerstvolgende plaats waarvan we wisten dat er winkels waren waar we wat te eten konden kopen, was Saint-Léonard-de-Noblat. Dit was nog ongeveer 10 kilometer lopen. Ik heb mijn laatste banaan opgegeten en de laatste pringles met Lode gedeeld. Toen had ik helemaal geen eten meer bij me. Ik heb eigenlijk altijd wel iets van eten mee, maar nu was ik echt door alles heen.
In de loop van de ochtend kwamen we een man tegen die ons tegemoet liep. We zeiden "bonjour" en blijkbaar verstond de man aan mijn uitspraak dat ik geen Fransman was. Lode spreekt trouwens erg goed Frans, dus daar kan de man niet aan gehoord hebben dat we geen Fransen waren 😉. De man bleek een Nederlander te zijn, genaamd Engelbert. Hij is in mei in het zuiden van Portugal begonnen met lopen en is onderweg naar Eindhoven. Hij vertelde dat hij al 8 jaar verschillende Camino's aan het lopen is. Een leuke en bijzondere ontmoeting met deze man.
's Middags hebben we in Saint-Léonard-de-Noblat een pizza gegeten bij een pizzeria. We hadden beiden erg zin in eten, nadat we vanochtend niet zoveel hadden gegeten. De pizza's die we kregen waren enorm en erg lekker. Wat ik van Saint-Léonard-de-Noblat gezien heb, is het een erg mooie oude stad. Nadat we de pizza's op hadden, gingen we op zoek naar een winkel om wat eten te kopen voor onderweg. Er waren hier 's middags alweer veel winkels dicht, maar we hebben bij een bakker die open was eten gekocht. Lode had een slaapplek geregeld voor ons beiden in Aureil. De gastvrouw kon er pas om 20.00 zijn, maar we mochten wel alvast buiten in de tuin zitten als we eerder arriveerden. We hebben besloten om hier ondanks de late aankomsttijd van onze gastvrouw, toch maar naartoe te gaan. Het was of tot 20.00 wachten, of naar een andere overnachtingsplek gaan, maar die waren dan weer veel verder lopen of erg duur.
Omdat ik even met Saakje ging bellen, is Lode doorgelopen en hadden we afgesproken om elkaar later weer te zien. Ik zat buiten bij een prachtige kerk te bellen en toen Saakje en ik uitgebeld waren, heb ik een kijkje in deze kerk genomen. De kerk was erg mooi vanbinnen en er werd mooie muziek afgespeeld. Toen ik Saint-Léonard-de-Noblat uitliep, had ik het echt even zwaar. De route liep vandaag langs veel steile wegen, waarbij ik weer veel meters omhoog en omlaag heb afgelegd. Ondanks dat de route vandaag zwaar was, ben ik vandaag enorm beloond met mooie uitzichten.
Op een gegeven moment liep ik een erg steil weggetje met allemaal steentjes op, toen ik werd ingehaald door een man op een mountainbike. Deze man sprak goed Engels en nadat we even hadden gepraat terwijl ik doorliep en hij naast me fietste, vertelde hij dat hij even verderop woonde. Hij nodigde me uit om wat te drinken en dat aanbod kon ik niet afslaan. De man heet Patrice en woont in een prachtig huis, met zijn vrouw en 3 kinderen waarvan een tweeling. Hij was erg gastvrij en ik kreeg lekkere koude limonade te drinken. Ik mocht ook een duik in het zwembad nemen als ik wilde. Ik heb dit vriendelijk afgeslagen, want ik moest nog een aardig stuk lopen. Nadat ik een tijdje hier heb gezeten en gezellig met Patrice heb gepraat, heb ik hem bedankt voor de gastvrijheid en ben ik verdergelopen richting Aureil.
Iets verderop kwam ik Lode weer tegen, die in de berm zat uit te rusten. Ik ben even naast hem gaan zitten, tot we besloten om het laatste stuk naar ons logeeradres van vandaag te lopen. We waren om 17.00 ter plaatse en nadat we hadden gecheckt of de gastvrouw echt niet thuis was, wat helaas het geval was, zijn we achter in de tuin gaan zitten.
Onze gastvrouw zou pas rond 20.00 arriveren, maar ze was er al rond 18.30. Haar naam is Carolina en ze heeft een erg mooi huis, waar veel oude dingen staan en veel kunst hangt. We gingen aan tafel zitten en kregen hier een alcoholvrij drankje genaamd Kefir te drinken, wat erg lekker was. Carolina is vrijwilligster in het ziekenhuis en bied een luisterend oor aan zieke mensen. Ze is katholiek en wist heel veel te vertellen, ze heeft onder andere in India gewoond. Ze kan redelijk goed Engels spreken en is een erg aardige, goedlachse vrouw. Nadat ze ons onze kamer had laten zien, ben ik in bad geweest. De douche was stuk, dus dat kwam even goed uit 😉. Het is echt jaren geleden dat ik in bad ben geweest en het was erg ontspannend. Ik kwam erachter dat ik naast een mesje dat ik al een tijd geleden kwijt ben geraakt, ik ook 1 van mijn 3 onderbroeken kwijt ben. Ik heb voor zover ik weet voor de rest alles nog. Het is hooguit vervelend dat ik het mesje en de onderbroek kwijt ben, maar totaal geen ramp 😉.
Nadat Lode en ik beiden opgefrist waren konden we rond 21.00 eten. Het eten was lekker en het was erg gezellig met gastvrouw Carolina, maar ik was ontzettend moe. Rond 23.00 zijn we op bed gegaan en de wekker gaat morgen "pas" om 07.45 en het ontbijt staat om 08.00 klaar. Voor morgen weet ik nog niet waar ik naartoe ga lopen, maar ik weet wel dat ik op zoek ga naar nieuwe schoenen in de stad Limoges. Ik hoop dat dit gaat lukken. Tot later!
Groetjes Jildert
