Dag 62. Cluis - Éguzon-Chantôme. 26,6 km

Vanochtend werd ik om 6 uur wakker omdat de wekker van Lode ging. Ik had zelf de wekker om 06.20 staan, maar ben er toch maar afgegaan. Ik probeerde zo stil mogelijk te zijn, omdat Roland nog lag te slapen. Gisteren had ik mijn tas voor zover mogelijk al ingepakt en beneden neergezet, zodat ik zo weinig mogelijk lawaai zou maken. Ik heb trouwens heerlijk geslapen vannacht. Beneden heb ik even met Lode gegeten en nadat we de spullen hadden opgeruimd zijn we samen vertrokken.

Al vrij snel kwamen we bij een viaduct aan, vanaf waar we een prachtig uitzicht hadden. Hier hebben we een tijdje genoten van de stilte en de beeldschone omgeving. We zagen onder in het dal twee reeën met elkaar spelen, wat een mooi gezicht was. Iets verderop moest ik even stoppen om naar "de wc" te gaan en Lode is doorgelopen. We hebben later op de dag via WhatsApp contact gehouden en liepen naar dezelfde bestemming.

Ik ben vandaag echt langs prachtige plekken gekomen. Zo ben ik door het plaatsje Gargilesse gelopen, waar prachtige oude gebouwen stonden, waaronder een mooi oud kasteel. Helaas was de poort dicht, dus kon ik het kasteel niet bezichtigen. Ik heb in dit plaatsje even gegeten in de schaduw op een bankje en er liepen veel mensen voorbij, waarvan sommigen met rugzak.

Nadat ik gegeten had, besloot ik om weer door te gaan. Op een gegeven moment stond ik voor een keuze. Ik wilde erg graag langs de rivier La Creuse lopen, omdat ik vermoedde dat het uitzicht hier een stuk mooier ging zijn dan de verharde wegen waar ik op dat moment over liep. De keuze was als volgt: of ik ging van de route af door een bos richting de rivier, of ik bleef de "officiële" route over de verharde wegen volgen. Ik ben van de route afgegaan en heb hier geen seconde spijt van gehad. Ik ben over ontzettend mooie keine paadjes gelopen, waarbij je met een misstap beneden zou liggen en het waarschijnlijk niet meer na kon vertellen. Toen ik deze route liep, ervaarde ik weer een beetje het gevoel dat ik met een echt avontuur bezig ben, wat deze reis uiteindelijk ook wel een beetje is.

Vandaag waren er ook weer hele stukken die steil naar boven en naar beneden gingen. Ik merk dat ik hier vrij weinig moeite mee heb en dat komt waarschijnlijk omdat ik al zo'n tijd aan het lopen ben en mijn lichaam gewend begint te raken aan het wandelen.

Rond 14.00 kwam ik aan in het plaatsje Éguzon-Chantôme, waar ik van plan was te overnachten. Ik ben naar de plaatselijke "VVV" gelopen en heb gevraagd of er een slaapplek voor me was. Ik had op internet gelezen dat ze hier de slaapplekken voor pelgrims faciliteren. De mevrouw die me hielp was erg aardig, maar kon me helaas niet helpen. Haar collega die om 14.30 kwam wel. Daarom heb ik eerst even een kijkje in de prachtige kerk genomen. Daarna ben ik naar een winkeltje gegaan en heb hier wat te eten en te drinken gekocht. Iets voor 14.30 ben ik weer terug naar de "VVV" gegaan en de collega die me kon helpen was inmiddels gearriveerd. Gelukkig was er nog een plekje vrij in de refuge en nadat ik betaald had, kreeg ik een sleutel en ben ik achter de man aangelopen naar de refuge. Bij de refuge aangekomen zag het er wederom erg goed uit. Er staan 2 stapelbedden, er is een klein keukentje, een aparte douche en een aparte wc. Ook is er een redelijk grote tuin aanwezig. 

Toen ik mijn bed had klaargemaakt, ben ik gaan douchen. Terwijl ik stond te douchen hoorde ik dat er mensen de refuge binnenkwamen. Dit bleken 2 Nederlanders te zijn, genaamd Wicher en Sé. Dit is een stel en ze zijn begin mei begonnen met hun tocht en zijn gestart in Amsterdam. Zij hebben de noordelijke route via Bourges gelopen vanaf Vézelay, terwijl ik de zuidelijke route via Nevers heb gelopen. Deze 2 routes kwamen in Gargilesse, een plaatsje waar ik eerder vandaag doorheen ben gelopen, weer samen.

Ondertussen had ik contact met Lode, die ik blijkbaar onderweg ergens heb ingehaald en die hier ook wilde slapen. Ik had aangegeven dat hij bij de "VVV" moest zijn en niet veel later kwam ook hij binnen. Hij kon in zijn tentje in de tuin slapen. Ik vind het soms nog wel een klein beetje jammer dat ik de tent heb teruggestuurd, want het bied toch veel vrijheid. Aan de andere kant scheelt het toch weer redelijk wat gewicht en heb ik op een paar keer na, niet veel moeite gehad om overnachtingsplekken te regelen.

Ik heb eerst even in de tuin met Lode gezeten en ben later op bed gegaan om uit te rusten. Om een uur of 19.00 ben ik met Lode naar de pizzeria gegaan en hier aangekomen konden we de pizza alleen afhalen. Deze hebben we meegenomen en in de tuin van de refuge opgegeten. Toen Lode de tent op ging zetten, heb ik tanden gepoetst en me klaargemaakt om te gaan slapen, want ik was ontzettend moe. Morgen is mijn eindbestemming Saint-Germain-Beaupré, wat ongeveer 21 kilometer lopen is. Ik had vanmiddag al gebeld, omdat het op zondags soms lastig is om een overnachtingsplek te regelen. Omdat ik niet zover hoef te lopen, heb ik besloten om morgenochtend "pas" rond 07.30 van bed te gaan, zodat ik even lekker bij kan slapen.

Toen ik net op bed lag, kwamen Wicher en Sé binnen. Ze hadden bij een restaurantje in de buurt gegeten. Ik heb nog even gezellig met ze gepraat. Ze vertelden me dat ze maximaal 20 kilometer per dag lopen en dat het daarom nog wel eens lastig kan zijn om een slaapplek te regelen. Zo ook voor morgen, omdat ze maandag een rustdag willen hebben, omdat er voorspeld word het dan 36 graden kan worden. Ze hebben besloten om de trein naar een grotere plaats (La Souterraine) in de buurt te pakken, waar ze 2 nachten kunnen verblijven. Ik heb trouwens ontzettend veel respect voor zowel Wicher als Sé. Sé heeft een pacemaker en daardoor is een hoog tempo aanhouden lastig voor haar. Ondanks dat dit het wandelen zwaarder maakt, doet ze het toch en dan ook nog zo'n lange tocht. Daar heb ik enorm veel respect voor. Ook vind ik het enorm knap van Wicher, die ondanks dat hij sneller loopt, toch zijn tempo aanpast zodat ze echt samen lopen. Tempo aanpassen kan ook zwaar zijn en daarom heb ik ook veel respect voor Wicher.

Ik ga nu lekker slapen en hoop dat het morgen net zo'n mooie wandeldag wordt als vandaag, maar dat zien we morgen wel weer 😉. Joejoe!

Groeten Jildert