Dag 52. Chaumot - Prémery. 28,2 km

Ik heb vannacht redelijk geslapen. Ik ben een paar keer wakker geworden van een loeiende koe en omdat ik het koud had vannacht, omdat het raampje aan mijn kant van het bed openstond. Daarnaast kon ik niet languit in bed liggen omdat ik net iets te groot ben. Maar al met al hebben we (Saakje en ik) toch goed geslapen.

Nadat we onze spullen hadden gepakt en ons klaar hadden gemaakt om weg te gaan, zaten we om 08.30 aan het ontbijt bij het restaurant. Het ontbijt werd verzorgd door de moeder van één van de eigenaren. Deze mevrouw vertelde dat ze zelf een aantal jaren geleden ook naar Santiago de Compostella is gelopen. De vrouw vertelde dat ze zelf altijd vroeg op pad ging om de hitte voor te blijven. Dit vonden we een beetje flauw, omdat wij dit ook graag wilden, maar dat was niet mogelijk. Daarnaast was het ontbijt wel erg lekker, maar niet heel veel als je een hele dag gaat wandelen. Het onbijt bestond uit één croissant en een gekookt ei. Ik dacht bij mezelf wel dat deze mevrouw hier dan ook wat beter over na kon denken, omdat ze zelf ook naar Santiago de Compostella is gelopen en weet wat het inhoud. Het was wel een hele vriendelijke mevrouw en misschien heeft ze dit niet doorgehad of beseft. Nadat we een lunchpakket en de stempels in onze pelgrimspaspoorten hadden gekregen, hebben we betaald. Daarna zijn we rond 09.00 vertrokken richting Prémery. 

Het was ook vandaag weer erg mooi weer met veel zon. Gelukkig voor ons was het niet zo warm als gisteren en waaide er bijna de hele dag een aangenaam briesje. Heerlijk wandelweer als je het mij vraagt, waarbij we wederom lekker in T-shirt en korte broek konden lopen. Wat ik vandaag minder leuk vond, was dat de route langs erg veel verharde wegen liep en ook langs drukke wegen met veel auto's. Dat hoort er helaas ook weleens bij, maar we hebben niks te klagen want we hebben naast deze wegen een prachtige omgeving gezien.

Op het begin van de ochtend haalden we de 4 Belgen in, die we in het kleine plaatsje Le Chemin bij Arno en Huberta getroffen hebben. Ze hadden in een plaatsje vlakbij geslapen. Omdat we door wilden lopen, hebben we ze een goede reis gewenst en zijn we verder gelopen. Iets verderop kwamen we nog een pelgrim tegen. Dit bleek de Belg Lode te zijn. Nadat we even kort met hem gepraat hebben, zijn we ook weer doorgelopen.

Het was weer gezellig om samen te lopen en we liepen in een lekker tempo. Ik moest af en toe even wachten omdat ik op sommige stukken iets sneller liep. Dit is ook wel logisch, omdat ik bijna elke dag best veel loop en mijn lichaam gewend begint te raken aan het dagelijkse lopen. Het is juist erg goed van Saakje om haar eigen tempo te blijven lopen, want door je eigen tempo te lopen voorkom je blessures. We hebben vandaag ook voldoende rust genomen en wat ook wel fijn was, is dat ik gisteren al een overnachtingsplek en eten voor vanavond geregeld had.

Iets voor 1 uur waren we in het dorpje Saint-Révérien. Hier hebben we even wat eten gekocht in een klein winkeltje bij de Fransman Patrick. Er stonden een paar tafels met stoelen in de schaduw voor het winkeltje, waar we even lekker hebben gelucht en bij konden komen. In dit plaatsje staat een erg mooie kerk en nadat we het eten op hadden en Patrick hadden bedankt, hebben we een kijkje in deze kerk genomen. Hier zagen we buiten op een muurtje een salamander lopen, waar we er vandaag veel van hebben gezien, op verschillende stukken van de route.

Nadat we Saint-Révérien verlieten, hebben we eigenlijk een hele lange tijd langs een drukke autoweg gelopen. Dit was tot nu toe voor mij persoonlijk één van de minst leuke stukken die ik gelopen heb tijdens mijn reis. We moesten de hele tijd goed opletten en de auto's reden ook erg hard. De meesten gingen gelukkig op tijd aan de kant, maar sommigen niet. In mijn ogen zijn zulke stukken ook erg gevaarlijk en ik was blij dat we uiteindelijk van de drukke weg af waren.

Rond een uur of 17.00 waren we op het gastadres, waar we vriendelijk ontvangen werden door gastvrouw Chantal en een vriendin van haar, genaamd Nicole. We kregen wat te drinken aangeboden en hebben gezellig met ze gepraat. Gastvrouw Chantal spreekt goed Engels, maar Nicole spreekt alleen maar Frans. Dat maakt het communiceren met haar wel een stukje lastiger. Het zijn trouwens hele vriendelijke dames en ze hebben beiden de Camino meerdere keren gelopen vanuit verschillende startpunten.

Toen we het drinken op hadden kregen we een rondleiding van Nicole en ook deze herberg ziet er weer prachtig uit. We slapen met z'n tweeën op een kamer waar 3 bedden staan. De gezamenlijke badkamer ziet er ook erg netjes uit en er is een keuken en een gemeenschappelijke kamer waar je kunt zitten en relaxen. Na de rondleiding pakten we de spullen die we nodig dachten te hebben uit onze tassen. Net als bij sommige andere herbergen is hier ook een regel dat de backpack beneden blijft. De spullen die je nodig hebt kun je in een mand doen en die neem je mee naar je kamer. Toen we de spullen aan het uitzoeken waren, arriveerden de 4 Belgen ook net. We hebben even met ze gepraat en kwamen erachter dat ze zelf eten moesten koken in het keukentje. Dit kwam omdat ze niet gereserveerd hadden en in het begin van de middag pas hadden gebeld, om te vragen of ze konden blijven slapen. Ik was persoonlijk erg blij dat er voor ons gekookt werd, want dan hoefden we ons daar niet meer druk over te maken na een lange dag wandelen.

Omdat Saakje morgen naar huis gaat, heb ik alles uit mijn tas gehaald en spullen uitgezocht die ik niet meer nodig heb en die naar huis kunnen. Helaas viel me dit qua gewicht en aantal spullen wat tegen, maar dat houd aan de andere kant in dat ik eigenlijk niet zoveel overbodige dingen mee heb.

Om 18.30 hebben we gegeten met Chantal en Nicole. We kregen een viergangenmenu voorgeschoteld. Het was erg lekker en we hebben erg leuke gesprekken gehad. Onze gastvrouw trad af en toe op als tolk, zodat Nicole ook deel kon nemen aan ons gesprek. Chantal vertelde dat ze met de herberg stopt en dat deze wordt overgenomen door een Nederlander. Ze gaat een andere uitdaging aan, waarbij ze in de leer gaat bij een Tibetaanse tempel als ik het goed begrepen heb. Een bijzonder verhaal om te horen, maar vooral ook mooi omdat dit voor Chantal goed voelt.

Nadat we de vrouwen bedankt hadden voor het eten en de gezelligheid, zijn we terug naar "onze kamer" gegaan. Hier hebben we lekker uitgerust en even een serie gekeken. Ik had wat last van mijn buik en voelde me niet erg lekker, dus ondanks dat hoop ik dat ik me morgen wat beter voel. We kunnen morgen om 07.00 ontbijten. Om 09.15 gaat Saakje haar bus morgen vanuit Prémery, wat nog ongeveer 4 kilometer lopen is. De herberg waar we nu slapen staat ook in Prémery, maar ligt erg afgelegen van het stadje Prémery, wat dus nog een stukje lopen is. Ciao!

Groeten Jildert