Dag 128. Mazaricos - Cee. 25,6 km

Ik heb vannacht redelijk goed geslapen. Een paar Spaanse mensen waren gisteravond voor het slapen gaan al erg luidruchtig en ook meteen vanochtend al. Ik vind zoiets nog steeds egoïstisch en niet zo netjes naar anderen toe. Toen ik net opstond, hoorde ik uit de richting van waar de mannen sliepen, die gisteren in hun onderbroek rondliepen, iemand hard afschijten. Deze "oudere" mannen hebben blijkbaar totaal geen schaamte en ook dit vind ik niet echt normaal. Maar goed, nadat ik mijn spullen had gepakt, heb ik beneden even met Elizabetha en Medina gegeten. Rond 8.15 stonden we buiten en zijn we met z'n drieën onderweg gegaan.

We hebben rondgelopen in een prachtige omgeving en ik vond het erg gezellig om met de dames te lopen en we hebben weer veel gelachen. We hebben een prachtige rivier gezien, waarbij vooral ook het mooie geluid van de rivier me opviel. Toen we wat verder doorliepen, liepen we over een brug waar allemaal mensen teksten op stenen hadden geschreven. Elizabetha had stiften mee, dus hebben wij ook wat opgeschreven. Toen we weer door waren gelopen, hadden we het over pizza, waar we alle drie ontzettend veel zin in hadden. Op dat moment kwamen we aan bij een restaurantje en vroegen we of ze ook pizza hadden. Dit bleken ze te hebben en we besloten 2 pizza's te bestellen en deze met z'n drieën te delen. Het had zo moeten zijn 😉. Omdat het ook vandaag alweer vroeg erg warm was, zaten we buiten in de schaduw. Doordat de schaduw meer en meer verdween, kwamen we steeds meer in de zon te zitten en moesten we steeds een stukje opschuiven om in de schaduw te blijven. We besloten om in het plaatsje Cee te slapen en Medina heeft (wederom) een plaatsje voor ons gereserveerd. Zij is van ons drieën verreweg degene die het beste Spaans spreekt. Lode kwam op een gegeven moment ook aanlopen en kwam bij ons zitten.

Nadat we de pizza's ophadden, die erg lekker waren, zijn we met z'n vieren verdergelopen. Lode besloot om in zijn eigen (snellere) tempo door te lopen en verderop op ons te wachten. Onderweg zijn we weer redelijk wat pelgrims tegengekomen, die net als ons richting Finisterre gingen, maar ook pelgrims die "terug" naar Santiago de Compostella liepen. Elizabetha, Medina en ik liepen langs een indrukwekkend standbeeld van een weerwolf en hier bleek Lode te zitten die net klaar was met eten. We zijn met z'n vieren doorgelopen naar de plaats Cee. We konden de oceaan zien in de loop van de middag, wat er prachtig uitzag zo aan de horizon vond ik. Ik was met Medina aan het praten en we liepen wat sneller dan Elizabetha en Lode. Ik heb een gedeelte met Medina samengelopen en daarna een stuk alleen, om het laatste deel weer met Medina samen te lopen.

Medina en ik kwamen aan in de plaats Cee en rond 17.00 kwamen we aan bij ons overnachtingsadres. Het is een prachtige plek, die gerund wordt door Guzman en Maria en ze wonen hier met hun kinderen en 2 honden. Toen ik een bed ging uitzoeken in de gigantische slaapzaal, kwam ik Marcel tegen die hier vannacht ook slaapt. Nadat ik een bed had uitgezocht, heb ik eerst even gedoucht en nadat Elizabetha en Lode er waren, hebben we een wasmachine met z'n vieren gedeeld. Toen de wasmachine klaar was, hebben we de was buiten opgehangen en heb ik boodschappen met Lode gedaan. We besloten pasta te koken en de dames zouden ondertussen naar het strand gaan. Toen Lode en ik bezig waren met koken, kwamen Elizabetha en Medina het overnemen, omdat vooral Elizabetha het niet eens was met hoe Lode en ik het eten klaarmaakten. Ze deed er ontzettend lang over en ik merkte aan alles dat ik ontzettend zin in eten had en zelfs wat humeurig werd. Ik kon niet zoveel hebben op dat moment en de rest merkte dit ook. Ik vond het heel vervelend dat ik me zo voelde, ik wist zelf ook wel dat ik humeurig was, maar ik kon er niet zoveel aan doen op dat moment.

Om 21.00 hebben we pas gegeten, wat echt ontzettend lekker was, dat moet ik er wel eerlijk bij zeggen 😉. De 2 honden die hier wonen, zaten de hele tijd onder de tafel te schooien, in de hoop dat ze wat eten zouden krijgen. Ze zetten een erg zielig gezicht op, waarvan ik me kan voorstellen dat dit bij sommige mensen werkt. Vooral Elizabetha had er moeite mee dat de honden hier zaten, maar elke keer als ze weg werden gestuurd, kwamen ze weer terug. Na het eten hebben we afgewassen en ben ik op bed gegaan. Ik was ontzettend moe en hoop dat ik morgen weer de "oude" ben.

Ik heb een hele gezellige dag gehad, waarbij ik veel gelachen heb en genoten heb van de schitterende natuur en de zon. Het enige jammere is dat ik wat humeurig was op het einde van de dag, maar dat is helaas niet anders. Hopelijk wordt het morgen weer een prachtige dag 😉. Ciao!

Groeten Jildert