Dag 119. Morgade - Airexe. 28,1 km

Vanochtend werd ik om 5.30 wakker doordat ik iemand van bed hoorde gaan. Dit bleek de Amerikaan Robert te zijn. Ik had zelf besloten om wat later te vertrekken. Omdat ik mijn tas gisteren al had ingepakt, deed ik er niet zolang over om buiten te zijn en begon ik mijn tocht om 06.45. Het was nog donker buiten, maar gelukkig niet koud. Ik begon met mijn korte broek en vest aan. De maan scheen helder aan de hemel en zorgde dat ik redelijk goed zicht had in de duisternis. Al vroeg liep ik langs de 100 kilometergrens, dus Santiago de Compostella komt steeds dichterbij en is niet zo ver meer 😉.

In de loop van de ochtend kwam ik aan in de plaats Portomarín. Om hier te komen moest ik over een oude brug lopen, die bijna niet te zien was door de nevel. Door de nevel zag datgene wat wel te zien was er juist mooi en magisch uit. Toen ik de brug over was gelopen, zag ik opeens ontzettend veel pelgrims rondlopen. Ik heb bij een restaurant wat thee gedronken. Toen ik de thee ophad besloot ik weer verder te lopen en zag ik ontzettend grote groepen met mensen lopen. Er waren complete volksstammen die dezelfde kant als mij opliepen en daar schrok ik toch wel wat van. Het voelde een beetje als filewandelen en dat vond ik om heel eerlijk te zijn maar niks. Ik had een berichtje van Medina en Elizabetha gekregen, dat in het plaatsje Gonzar het eten ontzettend goed moest zijn. Hier aangekomen was het nog steeds ontzettend druk met mensen. Ik zag de Amerikaan Robert, die ik gisteren had ontmoet, aan een tafeltje zitten en ben even bij hem gaan zitten. Ook hij was geschrokken van het aantal mensen dat hier rondliep. Door de gigantische rij die er voor het restaurant stond, besloot ik later wel ergens wat te eten. Ik ben weer doorgelopen en maakte me toch wel een beetje zorgen over een overnachtingsplek. Ik besloot mijn neef Damian te vragen of hij overnachtingsplekken voor morgen en overmorgen voor me kon reserveren. Dit, zodat ik me niet meer druk over een slaapplek hoef te maken. Ik wilde eigenlijk liever niets vooraf reserveren, maar de gigantische hoeveelheid mensen die aan het wandelen waren, deed me beseffen dat het misschien toch handig was om wel overnachtingsplekken voor de komende nachten te reserveren. 

Ook vandaag heb ik weer genoten van de route, de prachtige zonsopkomst, de mooie paadjes, de natuur en de wonderschone uitzichten. Ik heb wel het gevoel dat ik er wat minder van genoten heb door de grote mensenmassa. Daarnaast kreeg ik heel erg een gejaagd en gestrest gevoel, alsof iedereen, waaronder ikzelf, snel moest zijn. Ik heb nog een paar keer een tijdje met verschillende mensen gelopen. Zo heb ik met Jack "from LA Californië" en Cicilia die deels Engelse en deels Italiaanse is samengelopen. Ze zijn beiden in Saint-Jean-Pied-de-Port begonnen en ik heb even met ze samengelopen en vooral veel met ze gelachen. Later heb ik wat langer met de Duitsers Johannes en Nicole samengelopen. Ze spraken redelijk Engels, maar ze vonden dat ik beter Duits sprak dan hun Engels, dus heb ik in het Duits met ze gepraat. We hebben leuke  gesprekken gehad en ik vond het gezellig om met ze samen te lopen. 

Op een gegeven moment kwam ik aan in het plaatsje Ligonde. Ik had gisteren al gezien dat hier een albergue staat, waarbij je niet kon reserveren. Omdat ik voor vandaag niet had gereserveerd, besloot ik om hiernaartoe te lopen en om te kijken of er nog plaats was. Ik nam afscheid van Johannes en Nicole. De Amerikaan Robert zat al bij de albergue te wachten, die volgens internet om 13.00 open zou gaan. Nadat we hadden gewacht tot 13.20, zonder dat er iemand opendeed, besloten Robert en ik door te lopen. We hadden gezien dat zo'n 10 minuten verderop ook een albergue was waar je niet kon reserveren. Deze was gelukkig wel open en we waren er zelfs als eersten. Ik heb allereerst mijn bed opgemaakt, gedoucht en mijn was opgehangen. Daarna heb ik aan de overkant bij een restaurant een 0.0 biertje gedronken en nog even met Robert gepraat. Ik had in de loop van de middag al contact met mijn neef Damian gehad, die voor morgen en overmorgen slaapplekken voor me heeft gereserveerd, waar ik hem zeer dankbaar voor ben. Ik hoop dat het gestreste en gejaagde gevoel hiermee morgen en overmorgen dan ook verdwenen is. 

Terug bij de albergue heb ik even geslapen en wat Netflix gekeken. Rond 18.30 ben ik teruggegaan naar het restaurant om even wat te eten. Hier nodigde een Poolse vrouw, die ik eerder vandaag had gezien en mee had gepraat, me uit om bij haar aan tafel te komen zitten. Ook Robert, een Française en een jongedame uit Italië kwamen erbij zitten. Ik heb pizza gegeten, waar ik erg veel zin in had. Het was gezellig, maar ik merkte dat ik graag alleen wilde zijn. Nadat iedereen het eten ophad, heb ik voor mijn eten betaald en ben ik terug naar de albergue gelopen. Hier heb ik eerst de was van de waslijn gehaald en heb ik nog even buiten bij de albergue op een bankje gezeten. Hier heb ik muziek geluisterd en nog even genoten van het mooie weer. 

Rond 21.00 ben ik op bed gegaan. Een hectische dag, waarbij ik geschrokken ben van het aantal mensen dat aan het lopen was en ook een gejaagd gevoel ervaarde. Toch heb ik ook dit weer overleefd en hoop ik, zoals ik eerder ook al aan heb gegeven, dat het gejaagde en gestreste gevoel morgen weg is. Tijdens mijn reis heb ik contact met Lode gehouden, die hier in de buurt is en die ik hopelijk morgen weer zie. De verschillende routes die we lopen komen morgen samen. Voor morgen wordt er regen voorspeld. We gaan het weer zien en meemaken. Nog zo'n 75 kilometer te gaan. Au revoir!

Groeten Jildert