Dag 120. Airexe - Ribadiso. 34 km

Vannacht heb ik helaas niet zo geweldig geslapen. Er kwam veel lawaai van buiten en ik hoorde al vroeg veel gekraai van (volgens mij) meerdere hanen. Daarnaast heb ik vannacht telkens één of meerdere honden horen blaffen. Niet echt ideaal, maar ik klaag nog steeds niet 😉. Ik was om 06.15 wakker en nadat ik zo stil mogelijk mijn spullen had gepakt, stond ik om 06.45 buiten. Ik vond het opzich wel grappig om het verschil tussen beginnende pelgrims en pelgrims die al wat langer onderweg zijn te kunnen zien. Zo zijn de beginnende pelgrims in mijn ogen te herkennen aan het feit dat ze totaal geen rekening met anderen houden en veel lawaai maken. Ach, het is wat het is en ik kan er ook compleet naast zitten 😉.

Toen ik de albergue had verlaten en de route volgde was het donker, maar de temperatuur was wel aangenaam zo vroeg in de ochtend. Ik heb op sommige stukken de zaklamp van mijn mobiel gebruikt om het pad goed te kunnen zien, omdat er hier en daar toch wel wat kuilen in de weg zaten. Ik liep in de ochtend toen het nog donker was een dame voorbij die me aansprak. Ze had me gisteren in het restaurant horen praten, toen ik aan tafel zat met het groepje mensen waarmee ik heb gegeten. De dame heet Jenna en komt uit Amerika uit de staat Montana. Ze vertelde dat ze een tijd in Zuid-Amerika heeft gewoond en daar heeft ze Spaans leren spreken. We besloten toen we langs een barretje liepen om samen te ontbijten. We hebben het over vanalles en nog wat gehad en ik vond haar gezelschap erg gezellig. Nadat we ontbeten hadden, besloten we door te lopen. We liepen langs een kerk, waar ik even een kijkje wilde nemen en Jenna besloot door te lopen. 

Toen ik de kerk uitliep, waar heel veel pelgrims een stempel kwamen halen en verschillende mensen aan het bidden waren, besloot ik mijn tocht weer te vervolgen. De route was ook vandaag weer schitterend en ik heb ontzettend genoten van de mooie uitzichten. Ik hoop dat de foto's die ik gemaakt heb een beetje een idee geven van hoe de omgeving eruit ziet. Ook ben ik vandaag weer langs vele kerken en kapelletjes gelopen en ben ik bij de meesten die open waren even binnengelopen.

In de loop van de ochtend kwam ik aan in een plaatsje en wilde ik even ontbijten. Bij de eerste eetgelegenheid was het een drukte van jewelste, dus besloot ik even door te lopen. Op een gegeven moment zag ik een foodtruck in een tuin staan, met picknicktafels en het zag er ontzettend gezellig uit. Ik besloot hier even wat te gaan eten en heb een tijdje met de Amerikaanse eigenaren gepraat, die hiernaartoe verhuisd zijn. Ik heb een 0.0 biertje gehad en een Belgische wafel met Nutella. Dit was erg lekker. Nadat ik het stel bedankt had voor het eten, drinken en de gezelligheid, heb ik nog even wat eten voor onderweg gekocht en ben ik weer doorgelopen. 

Onderweg heb ik even in een klein kapelletje gezeten. De ene na de andere pelgrim kwam hier binnen om een stempel te halen en de meesten liepen na het krijgen van de stempel meteen weer weg. Ik kreeg er een ontzettend gehaast gevoel bij en het idee dat mensen niet echt aan het genieten waren. Dit gevoel had ik zelf gisteren en ik vond het jammer dat niet iedereen doorhad hoe mooi de kapel was, al is dat mijn mening en een kwestie van smaak. Het voelde een beetje als een race. Ik merkte dat ik het gestreste en gejaagde gevoel vandaag al een heel stuk minder had, mede doordat mijn neef Damian een slaapplek voor me geregeld had.

Ik had al contact met Lode gehad, die in het plaatsje Melide, waar onze routes samen komen, op een terras zat te wachten. Het was fijn om hem te zien en we hebben verhalen en ervaringen uitgewisseld. We hebben een tijd op het terras gezeten en gezellig gepraat. Lode voelde zich helaas niet zo goed en besloot hier in Melide te blijven overnachten. Robert uit Texas kwam ons nog even gedag zeggen en Jenna, die ik vanochtend had ontmoet, zat iets verderop op het terras. Zij kwam ook nog even gedag zeggen toen ze het terras verliet. In de middag heb ik afscheid van Lode genomen en hem beterschap gewenst en ben ik doorgelopen richting Ribadiso, waar ik zal overnachten. Ik hoop dat ik Lode morgen of overmorgen weer zie.

Tot nu toe was het vandaag de hele dag bewolkt, maar wel een lekkere temperatuur en had het nog niet geregend. Het laatste deel liep voor een gedeelte door een bos en langs prachtige natuur en was schitterend. Een genot om hier rond te mogen lopen. Om 15.45 kwam ik aan bij de albergue, waar ik vriendelijk werd geholpen. Ik mocht achter de medewerkster aanlopen naar een slaapzaal waar 5 stapelbedden staan. Deze albergue was erg netjes en schoon, dus Damian heeft goed zijn best gedaan 😉. Nadat ik mijn bed had opgemaakt heb ik even gedoucht. Ik heb mijn was niet eens gewassen, maar buiten opgehangen om te "luchten", want ik was na zo'n slechte nacht als afgelopen nacht best moe en had totaal geen zin om de was te doen.

Terug op de slaapzaal heb ik een tijdje met de Amerikaanse Sarah gepraat. Ik heb leuke en ook best wel serieuze gesprekken met haar gehad. Ik besloot nog even op bed uit te rusten en wat Netflix te kijken. Op de namiddag kwam de Duitse Sonya binnengelopen en zei dat het buiten regende. Het was inderdaad keihard aan het regenen en ik heb snel mijn kleren van de waslijn van buiten gehaald. Er hingen nog meer kleren van andere mensen, die ik er ook maar afgehaald heb en op een stoel onder een afdak heb neergelegd.

Rond 18.30 ben ik naar het restaurant in de albergue gegaan om wat te eten. Ik zat alleen aan een tafel, wat ik prima vond en kreeg wederom een driegangenmenu voorgeschoteld. Het was ontzettend veel, maar ook ontzettend lekker. Na het eten heb ik buiten op het terras gezeten met een cola en genoten van het prachtige uitzicht. Het was gestopt met regenen, maar het was inmiddels al een stuk kouder geworden. Hier heb ik lekker in mijn eentje kunnen reflecteren op de dag. Het was een ontzettend mooie wandeldag, met een wonderschone natuur en omgeving, waarbij ik wel vond dat het weer ontzettend druk was onderweg met pelgrims.

Terug op de slaapzaal aangekomen heb ik nog een tijdje met Sarah, Sonya en de Spanjaard Alberto uit San Sebastian gepraat. We hebben erg leuke gesprekken gehad en er werden ook persoonlijke dingen gedeeld. Ik slaap trouwens in totaal met 4 andere mensen op de slaapzaal, waaronder Alberto, Sarah en Sonya. De Spanjaard Alberto, die goed Engels spreekt, had gewaarschuwd dat hij ontzettend hard snurkt. Ik hoop dat het wat meevalt en doe voor de zekerheid mijn oordoppen in. Rond 21.00 ben ik op bed gegaan, omdat ik erg moe was en afgelopen nacht niet zoveel had geslapen. Ik hoop dat ik vannacht wat beter slaap. Als alles goed gaat, is het nog 2 dagen tot Santiago de Compostella 😀. Tot later!

Groeten Jildert