Dag 115. Camponaraya - Trabadelo 27,2 km

Vanochtend werd ik om 06.45 wakker en ben ik om 07.15 van bed gegaan. Ik heb heerlijk geslapen, ondanks dat midden in de nacht mijn slaapzak van bed naar beneden is gevallen. Omdat ik op het bovenste bed van een stapelbed sliep en het erg warm was in de kleine kamer, sliep ik "buiten" mijn slaapzak. Deze is dus naar beneden gevallen en omdat ik niemand wakker wilde maken en ik het warm had, besloot ik om deze te laten liggen en zonder slaapzak verder te slapen. Toen ik wakker werd, heb ik even tanden gepoetst en kwam ik Elizabetha op de gang tegen. Ze zag er nog redelijk moe uit. Toen ik mijn spullen had gepakt en naar beneden liep, was Medina in het restaurant aan het ontbijten. Ik heb gedag gezegd, want ik besloot om onderweg te ontbijten en rond 07.30 stond ik buiten om mijn tocht te vervolgen.

Eenmaal buiten aangekomen was het aan het schemeren. Het was niet koud en ik liep in mijn korte broek en mijn vest. Toen ik het plaatsje uitliep, werd ik bijna aangereden op het zebrapad. Ik moet eerlijk toegeven dat ik misschien niet zo goed te zien was in de schemering en daar had ik achteraf gezien beter overna moeten denken. Gelukkig had ik op tijd door dat de automobiliste me in eerste instantie niet zag. Ze remde op tijd en ik kon zien dat ze geschrokken was. Gelukkig is het voor ons beiden goed afgelopen 😉. Toen ik iets verderliep zag ik 2 hazen in de bossen lopen. Het is alweer een tijdje geleden dat ik ze gezien heb. Waar ik ze in Frankrijk vrijwel dagelijks tegenkwam, kom ik ze hier in Spanje zelden tegen.

In het plaatsje Cacabelos besloot ik een bakje thee te drinken. Ik had een boekje van Elizabetha gekregen, waar ik een verhaaltje voor haar in mocht schrijven. Ik besloot dat te gaan doen, toen er een vrouwelijke pelgrim bij me kwam zitten. Ik had haar binnen in het restaurant al zien zitten. De vrouw heet Amit en komt uit Israël. Ze vertelde me dat ze last heeft van haar schenen en zogenoemde shin splints heeft. Dit is simpelweg pijn aan de schenen en komt voornamelijk door overbelasting. Ik weet nog dat ik toen ik in België liep, hier ook een tijdje last van heb gehad en dat dit veel pijn deed. Amit loopt ongeveer een week de Camino en gaat dan met haar vriend vakantie vieren in het zuiden van Spanje. Daarna gaat ze een semester in het zuiden van Duitsland studeren. We hebben leuke gesprekken gehad. Op een gegeven moment kwam Medina aangelopen en kwam bij ons zitten. Terwijl Amit en Medina met elkaar aan het praten waren, heb ik het verhaal in het boekje van Elizabetha afgeschreven. Medina besloot door te lopen en ik stelde aan Amit voor om samen naar de pharmacie te lopen om te kijken of ze iets voor haar kunnen betekenen. Dat wilde ze wel en toen ze geholpen werd, kreeg ze magnesium bruistabletten mee en ik hoop dat het haar gaat helpen de pijn te verzachten. Ik heb haar beterschap gewenst, want ze besloot hier in het plaatsje Cacabelos te blijven en een rustdag te nemen. Nadat ik afscheid had genomen ben ik doorgelopen.

Ik zag Medina voor me lopen en het duurde niet lang voordat ik haar had ingehaald. We hebben samengelopen en we hebben weer leuke gesprekken gehad. Op een gegeven moment hadden we de keuze om de snelweg te volgen, of om te lopen via een mooiere route. We besloten (uiteraard) om de mooiere route te nemen en hier hebben we geen spijt van gehad. We liepen door wijngaarden en de uitzichten op de heuvels waren wederom erg mooi. We zijn door een klein dorpje gelopen, waar veel oude en vervallen huizen stonden. Toen we dit dorpje uitliepen kwam er een truck voorbijgereden met allemaal kratten met druiven erin. De bestuurder stopte en wees naar de kratten met druiven en vertelde dat we een tros druiven mochten pakken. Erg aardig van deze man en de druiven waren erg lekker.

Op een gegeven moment kwamen we aan in het plaatsje Villafranca del Bierzo en hadden Medina en ik een bericht van Elizabetha gekregen, met de vraag of we samen wilden lunchen. Dit wilden we wel, dus besloten we op haar te wachten. We zijn met z'n drieën naar een restaurant gelopen, waar we een dagmenu bestelden. We hadden erg veel keuze en de dames besloten om wijn te drinken. We hebben voor een driegangenmenu gekozen wat erg lekker was en niet duur 😉. Uiteindelijk hadden de dames een hele fles wijn opgedronken. We hebben bijna 2 uur in het restaurant gezeten, dus was het de hoogste tijd om verder te lopen, omdat we nog een aardig stuk te gaan hadden. Medina had een overnachtingsplek gereserveerd in het plaatsje Trabadelo via WhatsApp en dat besloten Elizabetha en ik ook te doen.

We stonden toen we Villafranca de Bierzo net uitliepen wederom voor een keuze. Of we gingen via een route door de bergen die zwaar zou zijn, of we gingen langs een pad langs de snelweg die minder zwaar was. We kozen voor het pad door de bergen. Deze route was schitterend, maar ook pittig en was in mijn ogen een klein beetje gevaarlijk. Doordat de dames aangeschoten waren, heb ik voor de zekerheid een paar keer gezegd dat ze het beste aan de kant van de berg konden lopen 😉. We zijn de route zonder problemen doorgekomen. Op deze route door de bergen heb ik misschien wel de mooiste uitzichten gezien tot nu toe. (Zie foto's en oordeel zelf over de schoonheid van de natuur en de uitzichten). Op het laatste deel van de route begon het wat te regenen, maar gelukkig hadden we allemaal regenkleding bij ons en mocht de regen de pret niet drukken. Daarnaast heeft het niet lang geregend.

Iets na 19.00 kwamen we aan in het plaatsje Trabadelo. We hadden eerder in de middag al gereserveerd. Het was er erg druk, maar we werden geholpen door een aardige hospitalero. We hadden een kamer op de eerste verdieping met 3 stapelbedden. Ik slaap vanavond wederom in het bovenste bed van een stapelbed. Medina en ik besloten om samen op zoek te gaan naar een supermarktje. De enige supermarkt in deze plaats bleek dicht te zijn. Gelukkig hadden we nog wat eten bij ons, die we in de albergue hebben opgegeten.

Nadat we hadden gegeten, heb ik even gedoucht en op de slaapkamer met een Belgische vrouw genaamd Kristien gepraat. Ze slaapt ook bij ons op de kamer, waar we in totaal met 4 personen zullen slapen. Kristien heeft haar Camino tot nu toe in 3 etappes gedaan en is in Saint-Jean-Pied-de-Port begonnen. Doordat ze moest werken is ze terug naar België gegaan en eindigde haar 1e etappe. De 2e etappe moest ze noodgedwongen beëindigen omdat ze corona had. Ik vond het fijn om met haar te praten, want ze wist veel te vertellen en was zeer geïnteresseerd in mijn reis. Rond 22.00 ben ik op bed gegaan en ik hoop dat ik morgen weer zo'n mooie dag als vandaag mag beleven. Buenas noches!

Groeten Jildert