Dag 116. Trabadelo - Liñares. 24,2 km

Vanochtend werd ik al vroeg wakker doordat Medina en Elizabetha van bed gingen. Ze waren veel aan het ritselen met plastic tassen, wat toch wel een beetje irritant was. Ik ging zelf wat later, rond een uur of 07.30 van bed en probeerde zo rustig mogelijk te doen omdat Kristien nog op bed lag. Op een gegeven moment had ik door dat ze wakker was, want ze begon tegen me te praten. Nadat we even gepraat hadden en ik mijn spullen had gepakt, hebben we elkaar een fijne dag toegewenst en ben ik naar beneden gegaan. We moesten om 8 uur vertrokken zijn en ik stond iets voor 8 uur buiten. Ik was als één van de laatsten buiten en dat kon ik wederom zien doordat er nog maar weinig schoenen in het schoenenrek stonden.

Het was al licht toen ik vertrok, maar er hing wel weer wat nevel. Ik begon vanochtend wederom met mijn vest en lange broek. Ik begon de tocht vandaag alleen en ik heb voor mijn gevoel weer erg veel pelgrims gezien. De route liep in de ochtend langs een asfaltweg en op een gegeven moment zag ik erg hoge bruggen staan. Hier bleken auto's en vrachtwagens op te rijden en dit zag er naar mijn mening onrealistisch uit. Dit kwam mede door de hoogte van de bruggen en de wegen die hierop liepen, maar ook door de nevel, waardoor het er in mijn ogen nog gekker uit zag.

Ik had nog niet echt ontbijt gehad, op een paar mueslirepen na en besloot te ontbijten bij een barretje. Ik hoorde de barman in het Engels praten met een pelgrim en ik kon aan de pelgrim zijn accent horen dat hij uit Nederland kwam. Ik heb een tijdje met de man gepraat, tot hij besloot verder te lopen. Ik heb een lekker ontbijt gehad en een tijdje met het Hongaarse stel gepraat dat de bar hier runt. Ze vertelden me over verschillende mooie wandeltochten en Camino's die ze hebben gelopen. De man vertelde dat hij tijdens één van zijn Camino's een Nederlandse vrouw had ontmoet, die hem had verteld over het Pieterpad. Deze wil hij in de toekomst ook graag lopen. Dit was weer een leuke ontmoeting met aardige mensen. Het stel wenste me een goede reis toe toen ik de bar verliet.

Toen ik weer een tijdje aan het lopen was over een pad, dat vooral steil naar boven liep, haalde ik Elizabetha in. Ze was druk in gesprek via haar telefoon, maar vroeg of ik met haar samen wilde lopen. We hebben gelopen in een supermooie omgeving. Tot het begin van de middag was de route redelijk zwaar en liep voor grote gedeelten redelijk steil omhoog. We zijn door veel boerendorpjes gelopen en moesten op een gegeven moment wachten doordat er een kudde koeien aan kwam lopen. De kudde werd begeleid door een aantal honden en een paar boeren. Een mooi gezicht en leuk om dit spektakelstuk te mogen aanschouwen. 

In de middag kwamen we aan in het plaatsje O Cebreiro. Het plaatsje ligt op een heuvel en vanaf daar was een prachtig uitzicht op de omgeving. Er was een markt gaande en op een grasveld stond een podium, waar een aantal monniken stonden. Er was een processie gaande, dus op een gegeven moment liep een hele stoet met mensen weg van het grasveld en het podium, waarbij een groot beeld werd gedragen. Elizabetha en ik besloten om bij het veldje te blijven, waar allemaal tenten met meerdere barbecues en barretjes stonden. We besloten om hier te blijven om wat te eten. Er werd muziek gespeeld door een band en er hing een gezellige sfeer. Ondanks dat Elizabetha en ik beiden niet goed Spaans spreken, werden we vriendelijk en met veel geduld geholpen. We kregen een heerlijk stuk vlees van de barbecue met patat en cola. Dit was ontzettend lekker en het was alweer een tijdje geleden dat ik vlees van de barbecue had gehad. Ze maakten hier ook inktvis klaar, waar ik even naar gekeken heb hoe ze deze klaarmaakten. Dit leek zowel Elizabetha als mij niet zo lekker toe. Nadat we het eten ophadden, besloten we een kijkje in de kerk te nemen, waar veel kaarsjes aan het branden waren. Ik vermoed dat dit komt door de processie.

Toen we het plaatsje O Cebreiro verlieten, werd het een stuk rustiger en liepen we voornamelijk naar beneden in wederom een mooie omgeving. Rond 16.30 kwamen Elizabetha en ik aan in een klein plaatsje en besloten we naar een albergue te lopen. Er was niemand bij de receptie aanwezig, dus besloten we binnen een kijkje te nemen. De Nederlandse man die ik eerder vandaag in het barretje tegen was gekomen, was hier ook. Hij besloot om hier weg te gaan, omdat hij geen slaapzak bij zich had en er hier geen dekens zijn. Nadat ik een nummer dat bij de receptie hing had gebeld, vertelde de vrouw in het Spaans iets in de trant van dat ze later zou komen. De albergue zag er schoon uit en op de 1e verdieping stonden zo'n 12 stapelbedden. Beneden was een badkamer voor mannen, een badkamer voor vrouwen en er was een keukentje. Medina die wat later aankwam, besloot ondanks dat ze geen slaapzak had, om hier ook te blijven overnachten. Toen ik net zou douchen kwamen er nog 2 Japanse pelgrims binnenlopen. Nadat ik had gedoucht, bleek de vrouw van de receptie gearriveerd te zijn en hebben we betaald. Elizabetha, Medina en ik hebben samen met de Japanse dames de wasmachine gedeeld en toen de wasmachine klaar was, de was buiten aan de waslijn opgehangen. Er was geen kookgerei in de keuken, dus konden we niets koken en daarnaast was er in dit plaatsje ook geen supermarkt. We besloten om naar een restaurantje in de buurt te gaan om daar te eten.

Het was erg gezellig en ik heb ontzettend gelachen met Medina en Elizabetha. Ik merkte dat ik ontzettend moe was. We werden vriendelijk geholpen en kregen ontzettend veel eten voorgeschoteld. Het eten was erg lekker en nadat we genoeg gegeten hadden, hebben we afgerekend. Eenmaal terug bij de albergue, heb ik mijn was van de waslijn gehaald en de kleren die nog niet droog waren, heb ik binnen opgehangen. De Belgische vrouw Kristien was hier ook en ik heb nog even met haar gepraat, maar doordat ik zo moe was heb ik me verontschuldigd, mijn tanden gepoetst en ben ik rond 20.00 (al) op bed gegaan. Ik hoop dat ik er morgen weer helemaal ben 😉. Ik heb mijn vest en lange broek aan Medina gegeven, voor het geval het koud word vannacht. Ze heeft ook geen slaapzak bij zich en ik vermoed dat het hier wel eens koud kan worden. Ik hoop dat ik morgen weer uitgerust wakker word! Oant letter.

Groetjes Jildert