Dag 114. El Acebo de San Miguel - Camponaraya. 26 km

Om 06.30 werd ik vanochtend wakker en om 06.45 ben ik van bed gegaan. Ondanks dat ik drie kamergenoten had, waarvan één aan het snurken was en een ander in zijn slaap aan het praten was, heb ik mede dankzij mijn oordoppen die ik in had erg goed geslapen. Ik heb mijn spullen gepakt en ben naar beneden gegaan om te ontbijten. Het was er al redelijk druk met pelgrims. Nadat ik net als gisteren lekker ontbeten had van het ontbijtbuffet, heb ik even buiten gekeken en het bleek zachtjes te regenen. Nadat ik me warm had aangekleed, mijn regenkleding aan had gedaan en een regenhoes om mijn backpack had gegaan, was ik rond 07.30 klaar om op pad te gaan.

De wereld was gehuld in nevel/mist en het was zachtjes aan het motregenen. De route was supermooi en de combinatie van de nevel, de motregen en de lichte schemering, maakten dat ik vond dat de omgeving iets magisch had. Toen ik wat meer naar beneden liep, werd het zicht beter en hield het op met regenen. Daarnaast brak de zon door, dus kon ik na een tijdje mijn regenkleding weer opbergen. De bergen, de uitzichten en de natuur vond ik ook nu in de ochtend ontzettend mooi. De paadjes waren bezaaid met stenen en doordat het had geregend, was het wandelen hierop op sommige plekken uitdagend omdat het glad was. Daar houd ik ontzettend van, omdat je bij elke stap die je zet goed op moet letten dat je niet uitglijd. Dat is wel 1 keer gebeurd, maar gelukkig kon ik mezelf opvangen en kon ik erom lachen. Doordat ik viel, besefte ik maar weer al te goed dat ik goed moest opletten en dat een ongeluk in een klein hoekje zit.

Ik liep op een gegeven moment door een klein dorpje, waar veel vervallen huizen stonden die te koop waren. Nadat ik een paar pelgrims in had gehaald, zag ik opeens Elizabetha voor me lopen. Ik had haar al een aantal dagen niet meer gezien en was blij om haar weer te zien. Ze hoorde aan mijn voetstappen dat ik het was. Ze vertelde dat ze even alleen wilde lopen, dus liet ik haar met rust en liep ik verder. Iets verder zag ik Medina in de verte voor me lopen. Ook zij hoorde aan mijn voetstappen dat ik het was en ik was ook blij om haar te zien. Ik heb met haar samengelopen tot we in het plaatsje genaamd Molinaseca kwamen, waar we op Elizabetha hebben gewacht en besloten om met z'n drieën wat te gaan drinken. 

Terwijl we op het terras bij een barretje in de zon wat zaten te drinken, kwamen er veel pelgrims voorbijgelopen. Ik heb het idee dat het de afgelopen paar dagen wat drukker is geworden, naarmate Santiago de Compostella steeds dichterbij komt. Nadat we ons drinken op hadden gedronken en eten wat we nog bij ons hadden in onze tassen hadden gedeeld, zijn we met z'n drieën doorgelopen. De route liep voornamelijk over asfaltwegen en dat kwam mede doordat we dichtbij de plaats Ponferrada waren. Hier aangekomen bleek een soort middeleeuws feest gaande te zijn. Er stonden allerlei kraampjes, er was muziek en er waren veel mensen op de been. We hebben even gekeken naar de verschillende traditionele bandjes en geluisterd naar de muziek. Er staat in Ponferrada een kasteel, waar Medina, Elizabetha en ik besloten een kijkje te nemen. Ik vond het een mooi en indrukwekkend kasteel, vanaf waar de omgeving goed te zien was. Ik vond met name de uitzichten op de bergen en de stad erg mooi. Medina wilde op een gegeven moment graag doorlopen en ik ben samen met Elizabetha in het kasteel gebleven, om de route door het kasteel af te maken. Toen we weer buiten het kasteel stonden, besloten we langs de marktkramen gelopen. Er was vanalles te koop en het meeste verbaasde ik me over een marktkraam met wilde vogels. Hier waren onder andere verschillende uilen, valken en andere roofvogels te zien. Ze zaten met touwtjes aan hun poten vast aan een houten standaard, wat ik eerlijk gezegd een beetje sneu voor de vogels vond.

Voordat we de plaats Ponferrada verlieten, heb ik samen met Elizabetha kebab gegeten, wat erg lekker was. Het laatste deel van de route liep wederom over een asfaltweg en we moesten af en toe goed opletten voor de passerende auto's. Op een gegeven moment schrok Elizabetha van een slang, die ze in de goot zag liggen. Ik heb even naar de slang gekeken, tot ik besloot om ook maar weer door te lopen en de slang met rust te laten. De gesprekken die ik vandaag met zowel Medina als Elizabetha heb gehad, waren af en toe serieus, maar ik heb vooral weer veel gelachen.

Om 17.30 kwamen Elizabetha en ik aan in het plaatsje Camponaraya. We besloten een ijsje te eten bij een albergue. Medina bleek hier ook te zijn en ze vertelde ons dat ze hier blijft overnachten. Daarom besloten Elizabetha en ik om hier ook te overnachten. Nadat Elizabetha en ik hadden betaald, kregen we een rondleiding. We volgden de gastvrouw naar de 1e verdieping boven het restaurant. De albergue zag er schoon uit, alleen waren de slaapkamers naar mijn mening een beetje klein. Er zijn 2 badkamers, eentje voor mannen en eentje voor vrouwen. Ik slaap in een kamertje met 3 stapelbedden, op een bovenste bed. De onderste bedden waren al bezet door 3 Fransen die er al waren toen ik aankwam. Nadat ik gedoucht had, in een grote en schone badkamer, hebben Medina, Elizabetha en ik onze kleren in de wasmachine gedaan en werden deze gewassen. We zijn naar een parkje in de buurt gegaan, waar de dames stretchoefeningen hebben gedaan en ik aan mijn blog heb gewerkt. 

Toen de dames klaar waren met stretchen, besloten we om te gaan eten en hebben we eten gehaald bij een supermarkt in de buurt. Doordat er geen keuken was in de albergue, besloten we om ons meegebrachte eten in het restaurant op te eten. Het was een samengestelde maaltijd van vanalles en nog wat. Doordat er geen goede wasrekken waren, besloten we de natte kleren uit de wasmachine in de droger te doen. Ik wilde graag op bed want ik was moe, maar moest wachten tot de droger klaar was met draaien. Rond 21.30 was de droger uitgedraaid, heb ik mijn kleren uit de droger gehaald en ben ik op bed gegaan. Ik heb een leuke dag gehad, waarbij ik blij ben dat ik Medina en Elizabetha weer tegen ben gekomen. Ik ga zien wat de dag me morgen weer brengt 😉. Adios.

Groeten Jildert