Dag 109. León - Villar De Mazarife. 22,2 km

Vanochtend werd ik rond 6 uur wakker door een soort middeleeuws geluid. Om 6.10 hoorde ik het nog steeds en ben ik van bed gegaan. Het geluid bleek iemand zijn wekker te zijn. Een aparte keuze als je het mij vraagt, die ik zelf niet zou uitkiezen, maar goed ieder zijn eigen smaak. Afgezien van de aparte keuze van de wekker, bleek de eigenaar van de telefoon onder de douche te staan. Erg handig om dan een complete slaapzaal met je middeleeuwse muziek te wekken als je het mij vraagt. Als je een groep mensen écht niet mag, dan zou ik dit soort muziek ook uitkiezen, dit is zeker iets wat ik moet onthouden. Grapje natuurlijk 😉. Nadat ik mijn eten uit de koelkast had gepakt, mijn tas had ingepakt en de aanwezige vrijwilligers had bedankt, stond ik rond 06.40 buiten de poort.

Het was nog vrij donker en ik kon de sterren nog aan de hemel kon zien schitteren. Er waren al vroeg veel pelgrims en "normale" mensen op pad. De route liep langs de kathedraal, die er prachtig uitzag zo in de ochtend. Het was vanochtend erg fris en zelfs een beetje koud vond ik. Toen ik een stuk buiten de stad liep en geleidelijk aan naar boven was gelopen, had ik achter me een prachtig uitzicht op León. Het uitzicht was nog mooier doordat er zonnestralen door de wolken heen schenen.

In de loop van de ochtend haalde Medina me in toen ik ergens aan het uitrusten was. Ze wilde graag wat spullen die ze niet meer nodig had naar Santiago de Compostella sturen. Ik ben met haar meegegaan naar het postkantoor, waar we geholpen werden door een hele aardige mevrouw. Medina heeft in totaal 2,3 kilo vooruit kunnen sturen, wat een redelijk gewicht is. Toen ze had afgerekend hebben we even wat gedronken bij een barretje en kregen we er gratis wat te eten bij. De ene na de andere pelgrim kwam voorbijlopen en op een gegeven moment kwam Elizabetha aanlopen. Ze kwam bij ons zitten en we hebben weer gepraat en ook weer veel gelachen.

Toen we allemaal genoeg gegeten en gedronken hadden, zijn we onze tocht vervolgd. Nadat we een mooie kerk hadden bezocht, stonden we op een gegeven moment voor een keuze wat betreft het kiezen tussen twee verschillende routes. We konden linksaf gaan en een langere route volgen, die naar ons mening mooier was. Of we konden rechtsaf gaan en een kortere route lopen, maar wel langs de snelweg. We besloten (natuurlijk) om linksaf te gaan en te kiezen voor de extra kilometers, maar wel de mooiere route. We liepen erg langzaam, maar het was wel erg gezellig. Na een klein stuk gewandeld te hebben, moesten we noodgedwongen pauze houden, omdat Elizabetha veel last had van haar voet. We zijn bij een picknicktafel gaan zitten en hebben even gerust. Medina besloot om door te lopen en ik wilde Elizabetha niet alleen achterlaten, dus ben ik bij haar gebleven tot ze weer klaar was om verder te gaan. We zijn samen verdergelopen. 

De omgeving waarin we liepen was droog en eigenlijk wel weer kenmerkend voor de meseta. Het was erg warm, maar gelukkig goed te doen. Ik vond de omgeving prachtig, waarbij ik in de verte bergen kon zien en overal om me heen bomen zag in de toch wel droge en stoffige omgeving. Elizabetha en ik besloten een "bericht" voor Rianne te maken. Medina had er ook één voor ons gemaakt van steentjes op de grond, waar we later pas achterkwamen. We hadden wel een bericht op de grond gezien, maar we wisten niet dat die voor ons bedoeld was. Het bericht voor Rianne, maakten we van stenen en een stuk hout dat we onderweg gevonden hadden. Terwijl we hiermee bezig waren, werden we ingehaald door een groepje oudere Ierse dames. We hebben even met ze gepraat en ze zijn vandaag begonnen met wandelen vanuit León. Nadat we ze een goede reis hadden gewenst, hebben Elizabetha en ik het bericht voor Rianne afgemaakt. Van de stenen hadden we een grote pijl op de grond gemaakt, die wees naar het stuk hout, waar we de tekst "Rianne you can do it" op hadden geschreven. Toen we weer doorliepen zagen we de Ierse dames in de verte ook net opstaan om door te lopen, nadat ze pauze hadden gehad in de schaduw van een boom. Het groepje met de oudere vrouwen werd steeds kleiner, tot ze op een gegeven moment helemaal uit het zicht verdwenen waren. Zo langzaam liepen we dus 😉.

Toen Elizabetha en ik later weer bij een plaatsje aankwamen, hebben we ergens gezeten en wat gedronken. Ik was blij dat hier een barretje was waar ik wat drinken kon kopen, want ik had bijna geen water meer. De afstand tot de plaats Villar De Mazarife, waar we besloten een overnachtingsplek te zoeken, was nog zo'n 5 kilometer lopen en zonder water was dit een lastige opgave geworden. Elizabetha had nog steeds last van haar voet, maar ze had me gezegd dat ik door kon lopen. Dit heb ik ook gedaan, omdat ik graag nog even alleen wilde lopen in een stevig tempo.

Om 16.30 kwam ik aan in Villar De Mazarife en kwam ik Andrei tegen, die ook besloot om hier te overnachten. We liepen naar een albergue met de mooie naam Casa de Jesus. Er waren hier veel oudere mannen uit het dorp aanwezig, die aan verschillende tafeltjes zaten. Ze speelden een spel met dominostenen en er waren ook een aantal die aan het kaarten waren. Ik vond het er erg gezellig uitzien. Nadat Andrei en ik betaald hadden, kregen we een rondleiding en een kamer toegewezen waar 2 stapelbedden stonden. Op één van de bedden lag een Amerikaanse man uit te rusten. Zijn naam is George en hij komt uit Rhode Island om precies te zijn. Andrei en ik hebben even met hem gepraat. George vertelde dat hij zijn Camino in Madrid is begonnen en volgt nu een paar dagen dezelfde route als ons. Ik besloot om even te douchen en daarna heb ik mijn was gedaan. Daarna ben ik ook op bed gegaan om uit te rusten.

Medina had me gevraagd of ik mee wilde eten en dat leek me een uitstekend idee. Nadat we spaghetti hadden gekookt heb ik samen met Medina, Andrei en Elizabetha buiten gegeten. Er waren veel pelgrims buiten en er was een meisje gitaar aan het spelen en aan het zingen. Ze kon erg mooi zingen vond ik en zorgde met haar muziek voor een gezellige sfeer. Het eten was lekker en het gezelschap erg gezellig. Ik was best moe, dus ben ik na het afruimen rond 20.00 (al) op bed gegaan, nadat ik de rest een goede nacht had gewenst.

Toen ik op bed ging liggen, heb ik nog even met George gepraat, die vertelde dat hij de Camino al 2 keer eerder heeft gelopen. Hij is nu met pensioen en heeft een eigen zaak gehad. We hebben wat persoonlijke dingen gedeeld, wat ik best fijn vond. George is een erg aardige man. Hij vertelde me nog een mooi verhaal over zijn kleurrijke crocs. Gisteren is hij onderweg een croc verloren en hij is zo'n 5 kilometer teruggelopen om hem te vinden. Toen hij onderweg iemand tegenkwam en vroeg of diegene de croc had gezien, antwoordde diegene met "ja, maar wel een heel stuk verder terug". George had de moed opgegeven en besloot zijn verlies te pakken en door te lopen naar León. In León aangekomen vertelde hij dat hij de kathedraal bezichtigd. Bij de albergue aangekomen besloot hij te rusten, maar toch besloot hij nóg een keer een kijkje bij de kathedraal te nemen. Daar aangekomen trof hij zijn croc aan die (waarschijnlijk) een pelgrim voor hem had meegenomen. Een mooi verhaal zo voor het slapengaan. Degene die de croc mee had genomen en besloten had om die bij de kathedraal neer te leggen is in mijn ogen ontzettend slim. Alle pelgrims (neem ik aan) nemen een kijkje bij de kathedraal, dus de kans dat de eigenaar hem daar vind is hartstikke groot.

De mooiste zin die ik vandaag heb gehoord is die van Andrei naar Elizabetha: "You left 4 hours earlier and arrived 1 hour later than me". Ontzettend grappig. Een fijne avond allemaal.

Groetjes Jildert