Dag 99. Nájera - Redecilla del Camino

Om 06.30 werd ik wakker en nadat ik mijn spullen had gepakt, stond ik iets over 7 buiten. Barna en ik waren vannacht de enige pelgrims in de hele albergue. Mede daardoor heb ik heerlijk geslapen, omdat er geen lawaai was van andere pelgrims. Barna was tegelijk met me naar buiten gegaan, maar we hebben meteen al afscheid genomen omdat ik sneller loop. De zon was al aan het opkomen toen ik mijn route vervolgde en ik zag meteen alweer veel pelgrims lopen.

In het begin van de ochtend heb ik alleen gelopen en na zo'n 6 kilometer gelopen te hebben, kwam ik aan in een klein plaatsje waar ik wat ontbeten heb in een barretje. Onderweg zijn er in vrijwel elk dorpje en plaatsje wel van zulke barretjes te vinden waar broodjes, drinken en vaak ook fruit en snacks verkocht worden. Bij deze barretjes is het vaak druk met pelgrims en dat was bij het barretje waar ik ontbeten heb ook het geval. Ik herkende dit keer niemand, dus ging ik alleen aan een tafeltje zitten. Toen ik weer een poosje aan het wandelen was, kwam ik de Amerikaanse Cathy tegen. Ik had haar een aantal dagen geleden ook ontmoet en ik heb een heel stuk met haar samengelopen en gepraat. Terwijl we aan het lopen waren over een onverharde weg, stopte er opeens een politieauto naast ons. Ze vroegen of het goed met ons ging en nadat we met "ja" antwoorden, reden ze door naar de pelgrims die voor ons liepen. Opzich een fijn gevoel dat de politie hier "begaan" is met de pelgrims, als je het zo mag noemen.

Op een gegeven moment liepen Cathy en ik een dorpje uit en langs een rotonde, toen er opeens een auto met een Duits kenteken stopte. Hier bleek Rianne in te zitten. Ze vertelde dat ze in het hotel een lift had geregeld bij "oud" pelgrims, die haar bij een busstation af gingen zetten in Santo Domingo de la Calzada. Hier kon ze de bus naar Burgos nemen om daar een paar dagen uit te zieken. Later kwamen Cathy en ik in Santo Domingo de la Calzada aan en kwamen we de Italiaanse vrouw waarmee ik gisteren een stukje had samengelopen tegen. Cathy nam afscheid en ik heb de rest van de dag samengelopen met de Italiaanse vrouw die Sara heet. In het centrum kwam ik Rianne ook weer tegen en nog een aantal andere pelgrims die ik eerder al had ontmoet. Ik heb even met Rianne gepraat. Ze voelde zich helaas nog steeds niet goed en ik hoop dat het snel beter met haar gaat.

In Santo Domingo de la Calzada staat een prachtige kathedraal, waar ik een kijkje heb genomen. Er is een mooi verhaal aan deze kathedraal verbonden. Voor degene die geïnteresseerd is in dit verhaal, verwijs ik door naar Google. Je kunt zoeken naar: "de legende van Santo Domingo de la Calzada" en dan vind je het verhaal 😉. In elk geval, er waren een kip en een haan aanwezig in de kathedraal wat erg raar, mooi, maar vooral ook bijzonder was. In een bijgebouw was een tentoonstelling van allerlei verschillende soorten kunst en geschiedenis. Nadat ik hier een kijkje had genomen, ben ik een stukje verder een toren beklommen, vanwaar ik een mooi uitzicht op de omgeving had. Ik had wel weer wat last van hoogtevrees, maar dat kon ik toch tijdelijk even aan de kant schuiven en van het uitzicht genieten.

Nadat ik wat gegeten had, ben ik samen met Sara doorgelopen. We hebben best wel diepgaande en persoonlijke gesprekken gehad. Ik heb het eerder ook al eens gezegd, maar ik vind het erg mooi om toch wel persoonlijke dingen met onbekenden te kunnen delen. Bij sommige mensen heb je een vertrouwd gevoel en ik denk dat dit met Sara wederzijds is. Op een gegeven moment kwamen we aan in het plaatsje Grañón. Ik wilde graag doorlopen, maar Sara wilde even een kijkje nemen in de albergue van de kerk. Ze had gehoord dat dit een mooie overnachtingsplek was. Ik besloot mee te lopen. Het eerste wat ik zag, waren de flinterdunne matrassen. Daarnaast was het er erg druk. Ik wilde graag verderlopen en Sara liep mee naar het volgende plaatsje.

Aangekomen bij de gemeentelijke albergue in het volgende plaatsje, vertelde de vrouw bij de receptie ons dat er een groot feest is vandaag. Ze verwacht dat er luide muziek tot 4 of 5 uur vannacht te horen is. Het volgende plaatsje was ongeveer 2 km verderop, dus nadat we haar bedankt hadden, zijn we toch maar (weer) doorgelopen. Rond 15.30 kwamen we aan in het volgende plaatsje. We vonden een albergue en het was er erg mooi, schoon en supermodern. De gastheer en gastvrouw waren erg aardig en de plek was naar mijn mening perfect ingesteld op pelgrims.

Uiteindelijk heb ik zo'n 34 kilometer gelopen vandaag. Ik was een klein beetje moe, maar voelde me eigenlijk erg goed. Ik heb vrijwel geen last van mijn buik meer gehad. De route vandaag was wederom mooi, met veel (kleine) klimmetjes. Ook van de omgeving en de verschillende plaatsen heb ik vandaag weer genoten. In de slaapkamer van de albergue aangekomen werd Sara een beetje emotioneel. Ik vond het lastig dat ze emotioneel was, maar ik heb haar denk ik wel wat gerust kunnen stellen. Na het douchen heb ik even de was gedaan en een 0.0 biertje gedronken buiten op een ontzettend lekkere stoel. Het was inmiddels best fris aan het worden buiten.

Rond 19.00 kreeg ik samen met Sara een 4 gangendiner voorgeschoteld. Ik vond het eten ontzettend lekker. Terwijl we aan het eten waren kwam er nog een andere pelgrim binnen, die aansloot bij ons aan tafel. Ik val in herhaling, maar de gastheer en gastvrouw hebben het hier top voor elkaar. Nadat ik ze bedankt had voor het eten en de goede zorgen, heb ik mijn tanden gepoetst en ben ik vroeg op bed gegaan. Morgen is er om 7 uur ontbijt en als dat half zo goed is als het diner van zonet, dan weet ik zeker dat het goedkomt 😉. Buenas noches.

Groet Jildert