Dag 90. Saint-Jean-Pied-de-Port - Espinal

Om 5.45 ging de wekker en ondanks dat ik een paar keer wakker ben geweest, heb ik best goed geslapen. Ik ben eerst naar beneden gegaan om te ontbijten en was in de veronderstelling dat iedereen rond 6 uur wel van bed zou zijn. Toen ik om 06.10 weer in de slaapzaal kwam, lagen 7 van de in totaal 10 mensen die in de kamer sliepen nog op bed. Ik heb zo stil mogelijk mijn spullen gepakt en heb mijn tas op de gang ingepakt. Om 06.20 was ik klaar om weg te gaan en heb ik Elizabeth en Rianne, die al beneden waren, een goede reis toegewenst.

Toen ik de deur uitliep was het nog donker en er liepen al meerdere pelgrims voor me uit. Er hing veel mist en er viel een beetje motregen. Het was niet koud en ik kon in m'n T-shirt en korte broek lopen. Het lopen was meteen al redelijk pittig en doordat er een sluier van mist hing, had ik geen flauw idee hoe de omgeving eruit zag. Op sommige plekken kon ik maar een paar meter voor me uit kijken. Ik heb een aantal pelgrims ingehaald, die wat langzamer liepen dan mij. Ik zag in de verte een pelgrim me tegmoet lopen en dit bleek de Fransman Hubert te zijn, die in Ostabat in dezelfde kamer als mij sliep. Hij ging vandaag naar huis en is een stuk met Veronique meegelopen. Veronique is de vrouw die ook in Ostabat sliep. Hubert en ik hebben even gepraat en elkaar een goede tocht toegewenst en als teken van afscheid, hebben we elkaar de hand geschud. Ik ben doorgelopen en op een gegeven moment was mijn shirt zeiknat van het zweet en de motregen, dus heb ik deze omgewisseld voor een droog T-shirt. Dit voelde meteen weer een stuk beter aan. De wegen en weggetjes liepen nog steeds steil naar boven toe en het was nog steeds mistig.

Op een gegeven moment brak de zon door en liep ik opeens boven de wolken. De uitzichten die ik hier kreeg te zien, waren adembenemend mooi. Echt wonderschoon. Op een plekje in de zon heb ik even wat gegeten, terwijl de ene na de andere pelgrim me voorbijliep. Toen ik klaar was met eten, vervolgde ik mijn tocht en raakte ik in gesprek met 2 Spanjaarden. Ze spraken goed Engels en heten Rafael en Francesco. Ze gaan 3 dagen wandelen en hebben als eindbestemming Pamplona. Ze vertelden me dat 15 augustus een feestdag is in Spanje en dat het daarom waarschijnlijk zo druk is. Ze zijn beiden advocaat, dus mocht ik om wat voor reden dan ook opgepakt worden, dan heb ik in ieder geval een Spaanse advocaat die me kan verdedigen 😉. 

De route was echt wonderschoon vandaag, ondanks dat het af en toe ook wel zwaar en afzien was. Ik heb erg genoten van de uitzichten en de vele roofvogels die hier rondvliegen. Ook liepen er veel paarden en schapen rond, die bijna allemaal een bel om hun nek hadden hangen. In de loop van de ochtend liep ik samen met de Spanjaarden langs een fonteintje waar water uitkwam. Hier hebben we even wat water gepakt en liepen we door een hek. Achteraf kwamen we erachter dat dit hek de grens met Spanje moest voorstellen. Het was erg onduidelijk aangegeven, maar goed, ik ben nu dus officieel in Spanje 😀. 

Wat later hebben we even wat gegeten en kreeg ik van de Spanjaarden ham, die erg lekker was. Ik heb de rest van de dag met Rafael en Francesco gelopen, wat erg gezellig was. De route liep op een gegeven moment heel steil naar beneden en liep voornamelijk door mooie bossen. Onderaan kwamen we aan in het plaatsje Roncesvalles, waar de mannen zullen slapen. Nadat we elkaar een goede reis hadden gewenst en afscheid hadden genomen, ben ik doorgelopen. Ik wilde graag verderlopen, om de drukte wat te vermijden.

Zo'n 3 kilometer verderop was een plaatsje met verschillende overnachtingsplekken. Ik ben bij elk hotel, hostel, etc. geweest, maar ze zaten allemaal vol. Dat heeft waarschijnlijk met de feestdag van aankomende maandag te maken. Ik besloot om door te lopen naar het volgende plaatsje, want ik had geen zin om weer terug te lopen. Dit was weer 3,5 kilometer verder, maar ik had niet echt een keus. Ik was op dit moment best wel moe, maar ik hield de moed erin.

Bij het volgende plaatsje aangekomen, ben ik naar een overnachtingsplek toegelopen, maar deze zat ook vol. De vrouw bij de receptie, genaamd Zaira, was erg aardig en bood me wat te drinken aan. Ze heeft de andere overnachtingsplekken in het plaatsje voor me gebeld en alles bleek vol te zitten. Om 16.00 kon ze de camping (die dan pas telefonisch te bereiken was) bellen. Haar man Nicolai kwam ook en ze spraken even met elkaar in het Italiaans en zeiden dat ik eventueel ook wel op de bank mocht slapen. Ik gaf aan dat ik een opblaasbaar matras bij me heb en ze zeiden dat dit ook mocht. Toch slaap ik liever in een bed en stelden ze voor om te wachten tot het 16.00 was. Ik heb gezellig met ze gepraat en het is een erg vriendelijk stel, die ontzettend behulpzaam zijn. Het stel komt uit Sicilië en hebben deze plek nu 2 jaar. Ze hebben beiden de Camino gelopen en zijn vrijwilligers geweest in een overnachtingsplek voor pelgrims. Daar zijn ze verliefd geworden op het werk en hebben ze besloten iets voor hunzelf te beginnen. Toen het 16.00 was belde Nicolai met de camping, waar een bed voor me was. Zaira wilde me een lift geven met de auto, maar dat heb ik vriendelijk afgeslagen, omdat de camping nog maar 1 kilometer lopen was. Superaardige mensen en zonder hun was ik waarschijnlijk nog steeds opzoek naar een plek om te slapen.

Bij de camping aangekomen heb ik ingecheckt bij de receptie en mocht ik meelopen naar boven. Hier mocht ik een bed uitzoeken in een kamer waar 5 stapelbedden staan. Erg fijn om na zo'n lange dag en veel gezoek een bed uit te kunnen zoeken. Ik ben meteen in actie gebleven en heb eerst een plekje gereserveerd in het restaurant, waar ik vanavond wat ga eten. Dat heb ik wel verdiend na zo'n dag 😉. Daarna heb ik even wat drinken gehaald in het supermarktje van de camping en daarna heb ik gedoucht en mijn was gedaan. Heerlijk productief en daarna ben ik op bed gaan liggen.

Om 19.30 was ik bij het restaurant en heb ik heerlijke heekfilet gegeten. Het was erg druk op de camping, maar in het restaurant viel het (nog) mee. Na het eten ben ik terug naar mijn kamer gegaan en ik hoop dat ik straks weer snel in slaap zal vallen. Het was een zware, maar vooral ook een prachtige dag. Ik heb nieuwe mensen mogen ontmoeten, ik heb afgezien op de bergen, maar ook toen ik geen slaapplek kon vinden. Ik denk dat moe, maar voldaan nu zeker van toepassing is. Buenas noches!

Groeten Jildert