Dag 122. Lavacolla - Santiago de Compostella. 10,8 km

Vanochtend werd ik rond 7 uur wakker en ik heb ontzettend lekker geslapen. Helaas waren mijn kleren nog niet droog. Ik heb de natte kleren in een plastic tas gedaan en een droog setje kleren aangedaan. Het was nog (maar) zo'n 10 kilometer lopen naar Santiago de Compostella, dus dat moest te doen zijn. Nadat ik al mijn spullen had ingepakt en mijn natte schoenen mee naar beneden had genomen, zat ik om 07.30 aan het ontbijt. Het was buiten aan het regenen, maar toen ik me om 8 uur klaar maakte om op pad te gaan was het droog. Ik ruilde mijn slippers om voor mijn natte schoenen en vertrok om de laatste 10 kilometer naar Santiago de Compostella af te leggen. 

Om 10 uur kwam ik aan in de stad Santiago de Compostella. Ik vind het een prachtige stad met ontzettend veel mooie oude gebouwen. Onderweg naar de kathedraal zag ik een kerk, waar de deuren open stonden en ik besloot een kijkje te nemen. Eenmaal binnen was er een mis bezig en werd me duidelijk gemaakt dat ik een plaatsje uit mocht zoeken en mocht gaan zitten. Op een gegeven moment vroeg de priester aan ieder persoon waar diegene wegkwam en ik hoorde alleen maar Italiaanse plaatsnamen voorbijkomen. Toen de priester bij mij kwam en ik aangaf dat ik uit "Holanda" kwam, vroeg de priester of ik Italiaans verstond. Ik zei nee en iedereen moest lachen, waaronder ikzelf. Ik besefte op dat moment dat het een Italiaanse mis was. Ik ben nog even gebleven, maar besloot op een gegeven moment om toch maar door te lopen naar de kathedraal. Hier aangekomen stonden heit en mem (mijn ouders) me op te wachten. Ik was erg blij om ze weer te zien, vooral na zo'n lange tijd. Ik had verwacht dat ik misschien toch wel wat emotioneel zou zijn, maar dat was niet het geval. Nadat we even hadden gepraat, hebben we wat foto's gemaakt met de kathedraal op de achtergrond. Daarna zijn we doorgelopen naar de Pilgrim's Reception Office, waar ik mijn "compostela" (pelgrimsgetuigeschrift) kon ophalen.

Hier aangekomen moest ik eerst een QR-code scannen en wat gegevens invullen. Daarna kon ik naar binnenlopen en kreeg ik een ticket met een nummer. Het was redelijk druk, maar ik hoefde gelukkig niet lang te wachten voordat mijn nummer werd omgeroepen. Eenmaal bij de balie aangekomen moest ik mijn ID-kaart en mijn pelgrimspaspoorten inleveren. De pelgrimspaspoorten werden gecontroleerd en afgestempeld. Daarna kreeg ik de compostela en werd me gevraagd of ik ook een certificaat wilde met de door mij afgelegde afstand erop. Deze wilde ik ook graag hebben en doordat ik elke dag bij heb gehouden hoeveel ik gelopen heb, wist ik dat ik precies 2863 kilometer had gelopen. Nadat ik het gebouw had verlaten, heb ik voor het certificaat met de afstand erop betaald en kocht ik er een koker bij, zodat de compostela en het certificaat met de afstand erop niet gaan kreuken of scheuren.

Toen ik weer buiten was, ben ik met mijn ouders naar de hotelkamer van mijn ouders gegaan. Hier heb ik mijn spullen neergelegd en heb ik de natte kleren opgehangen om te drogen. Daarna zijn we naar de kathedraal gelopen, waar om 12 uur een pelgrimsmis werd gehouden. Er waren erg veel mensen en helaas waren we wat aan de late kant, dus moesten we staan. De mis was indrukwekkend, maar we verstonden er niets van. De Botafumeiro, het grootste wierookvat van de wereld, hangt in deze kathedraal. We hadden gehoopt dat deze aan het einde van de mis nog via de grote touwen, waaraan deze hing, heen en weer werd gezwaaid. Helaas gebeurde dit niet. Na de mis hebben we even wat gegeten en gevraagd aan een medewerkster of ik ook op de hotelkamer bij mijn ouders kon blijven slapen. Ik had nog steeds het opblaasbaar matras bij me en gelukkig kon en mocht dit, tegen een kleine extra vergoeding.

Nadat we even op de kamer hadden gerust, zijn we rond 16.00 richting het park gegaan en hebben daar vlakbij op een terrasje gezeten. We zijn nog even terug naar de kamer gegaan om warme kleren te pakken en omdat mem zich niet super voelde en genoeg gegeten had, zijn heit en ik samen uit eten geweest. We hebben lekkere tapas gegeten. We waren niet al te laat terug op de kamer en ik ben niet te laat gaan slapen. Ik heb vandaag gedurende de dag veel bekenden gezien in Santiago de Compostella. Het was een hele bijzondere en leuke dag. Ik ben erg blij en trots dat ik zover gekomen ben en dat ik het tot aan Santiago de Compostella heb gehaald. Ik was natuurlijk ook erg blij om mijn ouders weer te zien. Gelukkig zit mijn reis er nog niet helemaal op en ga ik de komende dagen bedenken wat ik ga doen. Ik blijf in ieder geval tot zaterdag hier in Santiago de Compostella en ga dan door naar Finisterre, oftewel "het einde van de wereld". Dit is nog zo'n 91 kilometer lopen en zodra ik daar ben zie ik wel wat ik verder ga doen. Adios amigos!

Groetjes Jildert