Dag 48. Accolay - Vézelay. 30,1 km

Vanochtend had ik de wekker om 7 uur staan. Nadat ik mijn spullen had gepakt, ging ik rond half 8 naar beneden en daar heb ik gezellig ontbeten met mijn gastvrouw Petra. Nadat ik Petra had bedankt voor alles vervolgde ik mijn tocht. Ik ging voor mijn gevoel aan de late kant weg, want ik vertrok (pas) rond 08.45. Mijn eindbestemming vandaag is Vézelay, wat ongeveer 30 kilometer lopen is.

Het was vandaag ontzettend warm. Gelukkig had ik weer voldoende water bij me en nog net genoeg zonnebrand om de dag mee door te komen. Ik ben vandaag door veel bossen gelopen, wat erg aangenaam was, omdat ik hier in de schaduw kon lopen. Ook heb ik vandaag weer door piepkleine dorpjes gelopen en ook vandaag ben ik onderweg geen restaurant, supermarkt of wat dan ook tegengekomen. Dat blijft af en toe wel lastig en zodra ik een supermarkt of een bakker o.i.d. tegenkom, zorg ik dat ik genoeg eten koop voor een aantal dagen.

In het begin van de middag zag ik in de verte voor me iemand met een backpack lopen. Het duurde niet lang voordat ik deze persoon had ingehaald. Het bleek een Fransman te zijn, die het erg zwaar had. Dit kwam mede omdat er vandaag onderweg erg veel steile stukken op de route lagen. Ik schat de man op een jaar of 60. Omdat ik sneller liep dan deze man en het pad niet geschikt was om naast elkaar te lopen, omdat deze steil naar boven liep, heb ik de man een goede reis gewenst en ben ik doorgelopen. Ik heb hem vandaag niet meer gezien, maar zo gaat dat.

Iets later toen ik het bos uitliep, zag ik een wit busje staan, vanwaar een grote groep mannen vertrok. Toen ik bij het busje kwam vroeg ik aan de bestuurder of deze mannen allemaal pelgrims waren. Hij vertelde dat er vandaag een speciale pelgrimage is voor vaders, met als eindbestemming Vézelay. Er komen zo'n 900 mannen, die zich vanuit allemaal verschillende delen van het land in groepen verzameld hebben en wandelend naar Vézelay gaan. Nadat ik de man bedankt had voor de informatie ben ik verder gelopen en het duurde niet lang voordat ik bij de groep van zo'n 25 man was.

Hier heb ik met verschillende mannen gepraat. Deze groep komt uit de regio van Troyes en zijn gisteren gestart met lopen. Ze slapen allemaal in tenten en het busje dient als ondersteuning voor het vervoeren van bagage en eten. Ik heb een tijdje met een man gepraat die 85 jaar oud bleek te zijn. Als ik op die leeftijd nog zo'n zware route af kan leggen, dan zou ik er direct voor tekenen, echt respect voor deze man. Deze man nodigde me uit om vanavond bij de mis aanwezig te zijn in de basiliek van Vézelay. Dat vond ik een hele eer, dus heb ik toegezegd dat ik erbij zou zijn. Op een gegeven moment hield het groepje stil om een pauze te houden en besloot ik door te lopen. 

De basiliek van Vézelay was al van ver te zien, maar ik kon ook zien dat ik nog een heel stuk omhoog moest lopen. Dat had ik vandaag gelukkig nog niet genoeg gedaan 😉. Eenmaal boven gekomen had ik een prachtig uitzicht over de omgeving. Ik vind het plaatsje Vézelay ook echt wonderschoon. Het is lastig om dat in woorden uit te drukken, ik vind het gewoon prachtig. Ook omdat het qua lopen vandaag erg zwaar was met de vele steile stukken ertussen, is het een beloning om in zo'n mooie plaats te arriveren. Een erg voldaan en mooi gevoel.

Ik heb allereerst een kijkje genomen in de prachtige basiliek en hier heb ik een stempel gehaald. In de kelder waren de relikwiën van Maria Magdalena te zien, wat toch wel bijzonder was. Er zijn trouwens verschillende verhalen over waar de overblijfselen van Maria Magdalena zich zouden bevinden. Volgens het ene verhaal bevinden de overblijfselen zich hier in Vézelay en volgens een ander verhaal in Saint Maximin. Ik vond het bijzonder om de vermeende overblijfselen van Maria Magdalena van dichtbij gezien te hebben, ongeacht welk verhaal waar is.

Rond een uur of 17.00 liep ik naar een pelgrimsherberg in de buurt om te kijken of ik hier kon blijven overnachten. Ik werd erg vriendelijk welkom geheten door gastheer Erik. Hij was in gesprek met andere pelgrims en ik moest even wachten voordat ik geholpen werd. Nadat alles geregeld was en we even hadden gepraat, liep hij voor me uit om me naar de slaapzaal te brengen. We liepen een oud gebouw in met een oude trap en gingen naar de 2e verdieping. Hier is een grote ruimte met 10 bedden en een kleine badkamer. Hij vertelde dat het vanavond vol zit, dus ik ben blij dat ik een slaapplek heb weten te regelen en ik hoop dat ik vanavond wat kan slapen.

Erik vertelde dat het toegangshek van de herberg rond 22.00 sluit. Ik vertelde dat ik misschien naar de mis zou gaan, dus liet Erik me een alternatieve route zien om binnen te kunnen komen. Op de kamer heb ik met verschillende mensen gepraat, waarmee ik erg leuke en interessante gesprekken heb gehad. Nadat ik gedoucht had en mijn was had gedaan, kreeg ik van een Fransman (ik schat hem dezelfde leeftijd als mij) een bedeltje van Maria. Deze heb ik aan mijn ketting gedaan en hij vertelde me dat dit me kracht zal brengen. Een erg mooi gebaar en ik ben er oprecht erg dankbaar voor. De mensen zijn hier allemaal erg vriendelijk.

Rond 18.00 ben ik opzoek gegaan naar een restaurant. Eenmaal bij het restaurant aangekomen, kreeg ik te horen dat eten pas vanaf 19.00 mogelijk was. Na zo'n warme, zware maar vooral ook mooie dag, is even wachten op eten geen enkel probleem meer 😉. Rond 19.15 kreeg ik eten en dit was erg lekker. Na het eten ben ik eerst nog even naar de herberg geweest en heb hier even uitgerust. Daar raakte ik in gesprek met Yann, die uit Frankrijk komt. Toen we buiten voor de herberg stonden, liepen alle vaders/mannen die de mis bij gingen wonen door de straat. Op een gegeven moment zag ik de man die me uitgenodigd had en hij zei dat ik met hem mee moest lopen. Tijdens de wandeling vanmiddag sprak de man alleen maar Frans. Nu bleek achteraf dat hij erg goed Engels kon verstaan en spreken. Hij wilde me denk ik helpen om beter Frans te leren spreken. Ik vond het in elk geval wel grappig en kon er om lachen. 

Alle groepen verzamelden zich voor de basiliek en werden 1 voor 1, onder luid gejuich, naar binnen geroepen. Ik liep met de man mee die me uitgenodigd had en mocht me bij de groep aansluiten. Ze vonden het geen enkel probleem en behandelden me als één van de groep. Ik voelde me zeer welkom, wat echt een supermooi gevoel is.

Eenmaal binnen in de basiliek, liepen we in een grote rij naar voren toe om een groet te brengen. Er waren organisatoren die keken of je wel echt bij de "vaders" hoorde en ik deed, ondanks dat ik niet een shirt had als de rest van de groep, net alsof ik erbij hoorde. Nadat we de groet hadden gedaan zochten we een plaatsje in de basiliek. Omdat er zoveel mensen zouden komen, waren alle banken weggehaald, dus gingen we op de grond zitten. Sommige mannen hadden uitklapbare stoeltjes mee.

Vanaf het begin werd er prachtig gezongen en voor zover ik meekreeg zong iedereen uit volle borst mee. De mis was echt schitterend, waarbij er veel gezongen werd. Ondanks dat ik bijna niks verstond, was het een prachtige ervaring. Ook omdat ik niet als toeschouwer aan de zijkant stond, maar toch een soort van onderdeel uit mocht maken van het geheel. Echt een prachtige en unieke ervaring. Toen de mis was afgelopen, heb ik de groep bedankt en kreeg ik de gegevens van de man die me uitgenodigd had. Dit zodat ik hem een kaart kan sturen als ik Santiago de Compostella bereik.

Na de mis ben ik terug naar de herberg gegaan en ik hoop dat ik wat kan slapen vannacht. Het was een zware, maar vooral een erg mooie en speciale dag. Met veel prachtige ontmoetingen en ik heb er echt een heel goed gevoel aan overgehouden. Morgen is er om 06.30 ontbijt en om 8 uur is er wederom een mis in de basiliek. Hier worden pelgrims gezegend voor hun tocht. Ook hier ben ik erg benieuwd naar. Tot later!

Groeten Jildert