Dag 112. Santa Catalina de Somoza - Foncebadón. 16,5 km

4 september 2022 - Foncebadón, Spanje

Vanochtend werd ik om 6 uur wakker omdat ik mensen van bed hoorde gaan. Gelukkig kon ik nog een beetje doorslapen en ben ik rond 7.15 van bed gegaan. Renate en Barna waren al weg en er lag nog een andere pelgrim te slapen. Ik heb zo stil mogelijk mijn spullen gepakt en ben naar het restaurant gelopen, waar ik even ontbijt heb gegeten. Om iets voor 8 had ik mijn ontbijt op en ben ik op pad gegaan. Het was ook deze ochtend redelijk koud, dus die lange broek gaat één dezer dagen helaas toch echt aangetrokken moeten worden.

Terwijl ik het plaatsje verliet, liep ik langs een weg en had ik een prachtig uitzicht op de bergen. Dit uitzicht werd alleen nog maar mooier door de zon die erop scheen. Onderweg haalde ik een oude man in, die volgens mij ergens in de buurt woont. Hij vroeg waar ik vandaan kwam en nadat ik zei dat ik uit Nederland kwam, zei hij "Cruijff". Ik moest lachen en knikte dat Cruijff inderdaad uit Nederland kwam. De man wees naar de bergen en zei in het Spaans dat het een mooie dag ging worden vandaag. Ondanks dat ik geen Spaans spreek, begreep ik wel dat hij dat zei. Ik had nog wel wat twijfels en nadat ik hem een goede dag had toegewenst, wenste hij me een goede reis toe.

In de ochtend heb ik een paar pelgrims ingehaald en heb ik genoten van de schoonheid van de natuur en de diversiteit tijdens de route. In de loop van de ochtend zag ik een barretje aan de kant van de weg staan, waar ik besloot om even wat te gaan drinken. Er zaten naast me 2 Spaanse pelgrims, die erg luid aanwezig waren. Hier ergerde ik me een beetje aan. Terwijl ik probeerde om me niet aan de mannen te ergeren, heb ik veel fietsers voorbij zien fietsen. Toen ik weer verderliep, was het gelukkig al een stuk warmer in vergelijking met vanochtend en had de oude man die ik vanochtend tegenkwam toch gelijk 😉. lk liep langs een oudere vrouw en besloot om even een praatje met haar te maken. De vrouw heet Rognhild en komt uit Noorwegen. Ze is een aantal dagen geleden vanuit León vertrokken. Ik durfde niet naar haar leeftijd te vragen, maar ik heb het vermoeden dat ze een vrouw op leeftijd is. Ik heb respect voor iemand op leeftijd die toch nog zo'n tocht doet. Daarnaast droeg ze haar eigen rugzak, terwijl veel mensen die vooruit laten sturen en liep ze in een stevig tempo door vond ik. 

Iets na 12 uur kwam ik aan in het plaatsje Foncebadón. Foncebadón is zo'n 2 kilometer verwijderd van Cruz de Ferro en ik had gehoord dat dit ontzettend mooi moet zijn in de ochtend. Ondanks dat ik nog maar ongeveer 16 kilometer had gelopen, vond ik het wel mooi geweest voor vandaag. Ik was moe en zat er een klein beetje doorheen om heel eerlijk te zijn. Ik ben bij de eerste albergue die ik zag naar binnen gelopen en heb gevraagd of er een bed vrij was. Het was net na 12 uur en de albergue was net open. Gelukkig was er plaats en ik kreeg een korte rondleiding en kreeg een kamer met 3 stapelbedden toegewezen. Hier mocht ik zelf een bed uitzoeken. Ik was er als eerste en nadat ik een bed had uitgezocht en deze had opgemaakt heb ik even gedoucht. Heerlijk om te douchen als je er even helemaal doorheen zit. Daarna heb ik even op bed gerust en kwamen er 2 Italianen binnenlopen. Ze heten Frederico en Alissa en zijn beiden een paar dagen geleden in León begonnen. Ze hebben elkaar onderweg ontmoet en lopen nu samen. Alissa spreekt goed Engels en Frederico iets minder. Ik heb leuke gesprekken met ze gehad. Niet lang daarna kwam de Spanjaard Aurelio binnengelopen. Aurelio is ook in León begonnen en spreekt een klein beetje Engels. Toen ik net wilde gaan lunchen, kwam de Poolse Magdalena binnenlopen. Ik heb haar een hele tijd geleden ook al ontmoet. Ze dacht dat ik inmiddels al 100 kilometer verder zou zijn. Het was leuk om haar weer te zien.

Om 13.30 heb ik even geluncht en Frederico, Alissa en Aurelio kwamen erbij zitten. Ik heb na het eten nog even op het terras gezeten en een 0.0 biertje gedronken. Daarna ben ik op bed gegaan. Ondanks dat ik het naar m'n zin had met de mensen om me heen en het gezellig vond, voelde ik me niet op m'n best. Ik had hoofdpijn en de gedachte dat ik al bijna bij Santiago ben, maakten dat ik me niet geweldig voelde. Daarnaast vond ik het lastig om bij (veel) mensen op de kamer te slapen, die net begonnen zijn en nog vol energie zitten, terwijl ik me emotioneel en sociaal uitgeput voelde.

Nadat ik even geslapen heb, ben ik rond 18.00 van bed  gegaan en besloot ik naar Cruz de Ferro te lopen. Magdalena had gezegd dat waarschijnlijk iedereen in de ochtend hiernaartoe zou gaan en dat er geen mogelijkheid is om hier alleen of in privé een steentje neer te leggen. Daarom besloot ik om rond 18.00 alvast die kant op te gaan. Toen ik daarnaartoe liep, kwam ik Stefanie, Andrei en een Nederlandse vrouw tegen. Erg leuk om Stefanie en Andrei weer te zien en kennis te maken met de Nederlandse vrouw (ik ben haar naam vergeten). We besloten om samen te eten, zodra ik weer terugkwam.

Het pad naar Cruz de Ferro was schitterend. Ik had een prachtig uitzicht en kon ontzettend ver zien. Daarnaast vind ik de bergen hier adembenemend mooi. Bij Cruz de Ferro aangekomen vond ik dit om heel eerlijk te zijn iets minder indrukwekkend dan ik me had voorgesteld. Ik heb er een steentje neergelegd en heb er een poosje gezeten. Er kwamen wat fietsers langs en wat mensen in de auto, waarvan de meesten stopten om een kijkje te nemen bij de stapel stenen. Het gaf me een goed gevoel om het steentje neer te leggen, die ik vanaf Nederland al bij me heb. Ik heb er in totaal 3 mee en besloot om de overige 2 op andere plaatsen achter te laten. Na een poosje besloot ik terug te lopen naar Foncebadón.

Ook op de terugweg heb ik ontzettend genoten van het uitzicht. Onderweg kwam ik ook nog een kleine slang tegen die op het pad lag. Hier heb ik even naar gekeken, totdat hij opeens de bosjes in ging. Weer terug in Foncebadón kon ik in eerste instantie Andrei en Stefanie niet vinden. Ik ben eerst even terug naar de albergue gegaan en vroeg of Frederico en Alissa mee kwamen eten. Nadat ik Andrei had gebeld, hebben we ze gevonden op een terras bij een pizzeria. Ze zaten buiten aan tafel met een heleboel andere mensen. Frederico, Alissa en ik zijn erbij gaan zitten. Naast Andrei en Stefanie zaten een Japanner, een Portugees, een Braziliaan en een Amerikaan aan tafel. Ik ben hun namen vergeten. Ik heb een lekkere pizza gehad en het was erg gezellig. Ondanks dat het gezellig was, merkte ik dat ik nog steeds erg moe was en dat ik sociaal niet helemaal aanwezig was. Na het eten heb ik afscheid genomen van de rest en ze een goede nacht toegewenst. Ik heb nog even wat eten voor morgen gekocht in een winkeltje die open was en ik ben rond 21.00 op bed gegaan. Ik hoop dat ik er morgen weer helemaal ben 😉. Adios!

Groetjes Jildert

Foto’s